در محاصره بزرگترین رویدادهائی که میتواند سرنوشت تاریخی ایران را زیر و رو کند، به یکباره روز گذشته در مجلسی که نفسش در سینه حبس است، احمد توکلی که درباره خود او حرف و حدیث بسیار است، مدعی شد وصیت نامه مظفربقائی از صندوق کارپردازی مجلس ناپدید شده است. البته این مژده را ایشان با گرفتن انگشت اشاره به سمت فردی که اخیرا دستگیر شده تا محسنی اژه ای یک شوی امنیتی دیگر راه بیاندازد داده است!

این که وصیتنامه بقائی خواندنی است، جای تردید نیست، اما همه می دانند که خیلی ها آن را خوانده اند و در کتاب تحقیقی عبدالله شهبازی نیز نکات مهمی از آن طرح شده است. نه تنها این، بلکه بازجوئی های بقائی در زندان نیز گویا در دسترس است. این کاش این وصتنامه بجای آنکه سر از کشوی میز کارپردازی مجلس در آورد، از دل کتاب اسناد تاریخ معاصر ایران سر در می آورد تا همگان بدانند، مگر آنکه در آن وصیت نامه مظفر بقائی نکاتی را درباره کوشش حسن آیت برای گنجاندن "ولایت فقیه" در قانون اساسی و ائتلاف حزب زحمتکشان او با حزب جمهوری اسلامی مطرح شده باشد که ظاهر احمد توکلی و دوستانش از همین نکات نگرانند. والا، قتل سرتیپ افشارطوس رئیس شهربانی مصدق و نقش ضد مصدقی مظفر بقائی که برای کسی پنهان نیست. این که فرد دستگیر شده در این ماجرا نقش داشته و یا نداشته آنقدر اهمیت ندارد که اصل ماجرا، یعنی پنهان کردن تاریخ واقعی مملکت از مردم این مملکت مهم است.

البته این احتمال را هم نباید دور از ذهن دانست که دوستان آقای توکلی که اتفاقا خیلی همفکر مظفر بقائی اند این اسناد را برده اند تا نقش مخرب بقائی در دوران ملی شدن نفت و تصویب قانون اساسی جمهوری اسلامی بر ملا نشود. بنابراین باید دنبال این سند، دراین مسیر بود!