از صبح دیروز، بصورت همآهنگ و با مبادله پیام های تبریک میان فرماندهان نظامی و احمدی نژاد و احمدی نژاد برای رهبر و ... اعلام جشن و مراسم شکرگزاری در مساجد، یک خیمه شب بازی تبلیغاتی آغاز شده، که ظاهرا در پایان آن؛ قرار است یک عقب نشینی اتمی صورت گیرد! همآهنگی در جشن و تبریک اتمی، چنان است که ظاهرا در بیت رهبری تصمیم گرفته شده، با این تصور که اروپائی ها و امریکا غنی سازی در ایران را خواهند پذیرفت، پیشنهاد پیوستن به قرارداد الحاقی را به میدان بیآورند. یعنی امضای قرار دادی که بموجب آن فعالیت های اتمی در ایران نباید سمت گیری نظامی داشته باشد و درعین حال به سازمان انرژی اتمی اجازه می دهند تا بصورت سر زده از تاسیسات اتمی ایران مطابق لیست و خواست خود سرکشی کند.

پیش از تشکیل دولت احمدی نژاد و برپائی مجلس هفتم، دولت خاتمی بعنوان قوه مجریه این سند را پذیرفته بود، اما مجلس هفتم پس از آغاز کار خود، آن پذیرش سند الحاقی را یک عقب نشینی در برابر اروپا و امریکا ارزیابی کرده و آن را رد کرد و به تصویب نرساند. اکنون، ظاهرا قرار است با جشن و شادی که برپا شده، همان سند عقب نشینی پذیرفته شود، به این شرط که غنی سازی درایران را نیز اروپا و امریکا قبول کرده و آن را بعنوان شرط مذاکره حذف کنند. بی شک بخش مهمی از انگیزه این اقدام جلوگیری از تصویب قطعنامه سوم در شورای امنیت و خنثی سازی زمینه ایست که گزارش جدید آژانس انرژی اتمی برای چنین تصویبی فراهم ساخته است. در ادامه این جشن و شادی، امید آنست که پرونده اتمی ایران از شورای امنیت به سازمان انرژی اتمی عودت داده شود. حتی اگر در پشت صحنه و در مذاکرات محرمانه ای که جز برخی سران نظام از آن با خبر نیستند، چنین وعده ای در برابر عقب نشینی پذیرش سند الحاقی داده شده باشد و حاکمیت کنونی با اطمینان از این وعده چنین جشن و پایکوبی را به امید گرم کردن تنور انتخابات راه انداخته باشد، بسیار بعید بنظر می رسد گریبانی که دولت احمدی نژاد به این آسانی به دست امریکا داد، از چنگ کاخ سفید و نه این یا آن رئیس جمهور آزاد شود!