دریورش اخبار روزانه، گاه نکاتی از چنگ قلم در می روند و از باز شکافی درون آنها در امان می مانند که تا مدت ها افسوس می خوری چرا فرصت نشد به آنها بپردازی. حتی پس از هفته ها و ماه ها و گاه در مرور پشت سر مانده های سالها. نمی توان فراموششان کرد، نگفت و ننوشت، پیش از آنکه به "خاطره" و "خاطرات" تبدیل شوند.
برای آنکه به خویش بدهکار نباشم دو یادداشت می نویسم که مسئولین و آرایش دهندگان پیک نت هر گونه که اقتضای آرایش صفحه است آن را جای خواهند داد.
شاید، اگر جشن و سرور اتمی این روزها برپا نشده بود و ضرورت پرداختن به این شیوه حکومت داری و تبلیغات منبری گردن گیرم نمی شد، یاد آوری مصاحبه و سخنرانی آقای جواد لاریجانی در حاشیه اجلاس "داووس" و میز کشیده و افقی حاشیه همین اجلاس با حضور وزیر خارجه "منوچهر متکی" و مشاور ارشد رئیس جمهور "ثمره هاشمی" درکنار زلمای خلیل زاد مشاور کاخ سفید و نماینده امریکا در سازمان ملل هم به جمع همه آن یادآوری ها و یادمانده هائی می پیوست که هنوز پس از سالها "به روز"اند. مثل ماجرا انفجار حزب جمهوری اسلامی و کشته شدن دهها تن در آن حادثه شُوم که در یکی از دو یادداشتم به آن اشاره کرده ام. بهرحال این دو یادداشت را، که یکی درباره اجلاس داووس است و دیگری در باره انفجار حزب جمهوری اسلامی و جشن و سرور اتمی روزهای اخیر می خوانید. در کجای صفحه اول پیک نت؟ نمی دانم. هرکجا که جای دادند.

جناب مستطاب حاج آقای جنتی جزاک الله
یادش به خیر، دوران ستم شاهی بود، اختناق بیداد می کرد، خفقان همه صدا ها را خفه کرده بود. زندان بود و تبعید، شب بود، تاریکی بود و ظلمت. در خانه شما مهمان بودیم. صدای زوزه شغال ها از دوردست بگوش می رسید. از من که کودکی خردسال بودم می پرسیدید که:«شغالها چه می گویند ؟»
من پاسخ دادم:«می گن: حاج آقا ااا، حاج آقاااا!» و با زبان کودکانه حاج آقا را می کشیدم.
با کودک خردسالم به کوهستان رفته بودم. شب بود، تاریکی بود و ظلمت. صدای زوزه شغالها از دور دست بگوش می رسید.
فرزندم پرسید :« صدای چیست؟»
گفتم :« صدای شغالها است که می گویند ......!!!