|
در آستانه بازدید آیت الله شاهرودی رئیس قوه قضائیه و درحاشیه
بازدید "یساقی" رئیس سازمان زندانها از زندان رجایی شهر:
حتما فیلم "چند میگیری گریه کنی" با بازی مرحوم منوچهر نوذری
را دیده اید که در آن تعدادی افراد جویای کار در موسسه خدمات
مجلس ترحیم در ازای گریه و برگزاری مراسم ختم آبرومندانه پول
می گرفتند.
در بازدید آقای یساقی از زندان رجائی شهر این سناریو برای
زندانیان اندرزگاه 5 بصورت دیگری به نمایش در آمد و لحظاتی
لبخند را بر چهره زندانیان آشکار کرد .
مسئولین زندان برای اینکه همچون همیشه بگویند تمام سیاست ها و
برنامه هایشان اصلاحی بوده و تاثیر مثبت داشته همواره در هر
بند قسمتی را به نام دارالقران - ولو صوری ولو محل مصرف مواد
مخدر باشد- به پا می کنند که بند 5 نیز از این قاعده مستثنی
نیست. در این بند که اکثر زندانیان اعدامی و زیر حکم اعدام
هستند کسی برای به نمایش گذاشتن دارالقران حاضر به همکاری نشد
و به همین سبب متولیان زندان از بند 2 دارالقران، زندانیان را
به صورت آریه ای در قبال اعطای 5 دقیقه مکالمه تلفنی به
اندرزگاه 5 منتقل کردند و در چند صف منظم کنارهم نشاندند و
البته آنقدر کار نقل و انتقال با عجله و بدو بدو انجام شده بود
که اکثر آنها قرآن هایشان را فراموش کرده بودند بیاورند. البته
همراه این زندانیان عاریه ای تعدادی گلدان و فرش کناره ای
تزئینی هم حمل می شد که در کمتر از چند دقیقه در کنار آقایان
بر روی زمین فرش قرمز استقبال پهن و مستقر شد. ولی متاسفانه
چون آقای یساقی به بند نیامد، در عرض 10 دقیقه فرش و گلدان
قاریان قرآن را جمع کرده و به بند یک انتقال دادند . در این
بین تعدادی از زندانیان همصدا با هم و با خنده می گفتند: "
حالا چند میدی بریم اندرزگاه یک !؟ "(فعالان حقوق بشر)
|
