|
"خسرو شميرانی" گفتگوی مشروحی با "عيسی
سحرخيز" مدير کل وزارت ارشاد دولت خاتمی انجام داده که در
"شهرگان" منتشر شده است. بخشی از اين گفتگو را می خوانيد:
هفته گذشته اولين بخش از سلسله گفت وگوهای شهرگان با
سياستمداران و فعالان سياسی در پيوند با انتخابات مجلس هشتم
جمهوری اسلامی ايران منتشر شد که طی آن آقای عماد افروغ،
نماينده اصولگرای مجلس هفتم، به سوالات ما در رابطه با موضوع
انتخابات پاسخ داد. در اين شماره شهرگان با آقای عيسی سحرخيز،
روزنامه نگار و سياستمدار اصلاح طلب گفت وگو کرديم.
عيسی سحرخيز در دولت محمد خاتمی در وزارت ارشاد اسلامی، مديرکل
مطبوعات داخلی بود. پس از آن طی يک سری تلاش‌های مطبوعاتی از
جمله مسوليت ماهنامه « آفتاب » را به عهده داشت که ديرتر توقيف
شد. او يک دوره نيز رئيس "انجمن دفاع از آزادی مطبوعات" شد.
"خ. ش":
آقای عيسی سحرخيز طبق اخبار، اکثريت اصلاح طلبان متقاضی نامزدی نمايندگی
مجلس هشتم، رد طلاحيت شدند. حالا چه می شود؟
واقعيت اين است که امروز [چهارشنبه سوم بهمن 1386] با گذشت يک
روز از مهلت قانونی چهار روزۀ اعتراض به رد صلاحيت توسط
متقاضی، هنوز خيلی از افراد که شايعه رد صلاحيت آنها وجود دارد
نامه رسمی را دريافت نکرده‌اند. اين امر سبب می شود تا بسياری
از افراد عملا از استفاده از اين امکان قانونی محروم شوند. به
هر حال بررسی‌های انجام شده در مراکز فعال اصلاح طلبان، نشان
می دهد که
حدود 90 درصد از چهره‌های اصلاح طلب در تهران و شهرستان‌ها، رد
صلاحيت شده اند. طبيعی است که در اين شرايط همه تلاش می کنند
تا در مسير قانونی پيش بروند. اما از پيش و بويژه در
نشست هايی
که آقای خامنه‌ای با آقايان خاتمی، هاشمی و کروبی
داشته، مشخص شده بود که يک تعدادی از اصلاح طلبان رد صلاحيت می
شوند. البته سخنرانی‌های رهبری هم حساسيت شديد شان را نشان می
داد. در نتيجه همين امر بود که آقای خاتمی در سخنرانی هفته
گذشته خود در يک اقدام شگفت انگيز رد صلاحيت های گسترده اصلاح
طلبان را پيش بينی کرد. گرچه در ابتدا تهمت‌های مختلف در اين
رابطه زده شد و گفته شد که اين شايعه پراکنی است اما ابراز
نظرهای مقامات رسمی به سرعت نشان داد که پيش بينی ايشان پايه
در واقعيات و نشان از يک خط کلی داشته است.
طبيعتا در انتها عده‌ای به رايزنی های پشت پرده با آقای
خامنه‌ای خواهند پرداخت. بعضی ها هم اين مساله را علنی می
کنند و در عيان اعتراض خود را رو به ايشان مطرح خواهند کرد.
به نظر می آيد که حجم رد صلاحيت‌ها و نوع حذف به گونه‌ای بی
سابقه بوده است و اين به نوبه خود سبب خواهد شد که واکنش به آن
هم بی سابقه باشد.
باور من بر اين است که چه شورای نگهبان و چه مسولان اجرايی
وزارت کشور مستقل از اينکه بر اساس باور سياسی و يا مذهبی خود
عمل می کنند،
بدون اجازه رهبر
آب نمی خورند. آنها اين را نشان داده‌اند و در انتخابات گذشته
هم روشن شد. نمی توان گفت که رهبری که در امور بسيار جزئی تر
دخالت می کند و در اين مسائل هم حرف خود را زده، نقش هدايت و
راهبری اين جريان را در دست ندارد. علاوه بر اين اگر فرض را بر
اين بگذاريم که ايشان رهبری اين سياست را بر عهده ندارد،
درحالی که مردم کوچه و بازار ازآن مطلع شده اند، قاعدتا ايشان
هم می توانست مطلع شود و قبل از اينکه بحث به اينجا کشيده شود
با يک حکم حکومتی و فرمان، آنها را از اين راه بازگرداند.
اينها نشان می دهد که در مسير
فرمايشات رهبری و يا منويات قلبی ايشان اقدام
شده‌است و اين امر بسيار بديهی و روشن است.
الان دو ديدگاه وجود دارد. يک عده معتقدند که بايد رفت و
استمداد کرد از مقام رهبری، ايشان دخالت بکنند وعده ای را
برگردانند. اگر رد صلاحيت ها به گونه‌ای باشد که مثلا در
تهران اصلاح طلبان موفق نشوند يک ليست 30 نفره از تمام طيف‌های
اصلاح طلب ارايه دهند و يا در تمام کشور به اندازه کافی
کانديدا‌های اصلاح طلب ِ تاييد صلاحيت شده وجود نداشته باشد که
بتوان ليست 290 نفره ارايه داد، بحث عدم شرکت به صورت يکپارچه
تر مطرح خواهد شد. اين بحثی است که بعد از مشخص شدن ليست نهايی
تعين صلاحيت شده‌ها می توان در باره آن تصميم گرفت.
از ميان نيروهای اصلاح طلب، اگر ملی مذهبی‌ها و نهضت آزادی را
کنار بگذاريم، سه جريان قابل تشخيص است:
گروهی که در اطراف آقای کروبی فعاليت می کند. اين دسته تا به
حال سياست شرکت بدون قيد و شرط در انتخابات را دنبال می
کردند.
گروهی ديگر که در اطراف آقای هاشمی هستند. بخشی از اينها
بويژه نزديکان آقای هاشمی و خانواده ايشان، فضا را طوری ديدند
که اصلا ثبت نام نکردند.
اما بيشتر اصلاح طلبانی که حول آقای خاتمی فعاليت می کنند،
نگاهشان به انتخابات به شکل شرکت مشروط بود. |
