|
370 تن از ستمديدگان سياسی جمهوری اسلامی با انتشار بيانيه ای،
نگرانی خود را از اوضاع رو به وخامت کشور اعلام داشتند. آنها
در بيانيه خود نوشتند:
موضع‌گيری‌های اخير دولت در سياست خارجی موجب تضييع حقوق ملت
ايران شده است. تصادفی نيست كه حق حاكميت ملت ايران همزمان از
سه سو مورد دست‌اندازی قرار می‌گيرد. در شمال، دولت فدراسيون
روسيه و متحدان آن حقوق مسلم ايران را در درياچه مازندران ـ كه
برپايه قراردادهای 1921 و 1940 با دولت اتحاد جماهير شوروی
سابق به‌صورت مشاع تعيين شده است ـ ناديده گرفته‌اند و در
باج‌دهی آشكار وزير امور خارجه، سهم ايران را به 3/11 درصد
كاهش داده‌اند. در مرزهای غربی و جنوب‌غربی، ئيس جمهوری عراق
حقوق ايران را كه در قرارداد 1975 الجزاير رسميت يافته
است،انكار و قرارداد مزبور را يك‌جانبه ملغی (يا لااقل نيازمند
بازنگری) اعلام كرده است. ر مرزهای جنوبی، علاوه بر آن‌كه
دولتهای همسايه حقوق مالكيت ايران بر جزاير سه‌گانه را ناديده
گرفته‌اند، اكنون زمزمه موافقت با تغيير نام خليج فارس به گوش
می‌رسد.
بايد ديد چه اتفاقی افتاده است كه برخی از اين دولتها ـ كه
بدون حمايت قدرتهای خارجی، حتی توان حفظ حكومت خودشان را هم
ندارند ـ يكی پس از ديگری به فكر باج‌خواهی از دولت ايران
برآمده‌اند؟ آنان به‌نظرشان مناسب‌ترين زمان را برای مطرح كردن
ادعای نامشروع و غيرقانونی خويش انتخاب كرده‌اند، چرا كه
دريافته‌اند پايگاه اجتماعی و ملی دولت ايران از هر زمان
ضعيف‌تر و شكاف ميان ملت و دولت
عميق‌تر گشته است. ازسوی ديگر، ملت ايران، به‌خاطر پرونده
هسته‌ای و اتخاذ سياستهای نسنجيده دولت در روابط خارجی، تحت
فشارهای سياسی و محاصره اقتصادی است و احتمال برخوردهای نظامی
محدود نيز منتفی نيست. البته، اين نخستين بار نيست كه قدرتهای
متجاوز بيگانه چشم طمع به منافع ملی و تماميت ارضی ايران
دوخته‌اند.
ملت ايران همواره نسبت به هر نوع مداخله بيگانگان و تضعيف
استقلال و آزادی خويش حساسيت و واكنش شديد نشان داده است. اما
هر زمان كه دولتهای ناتوان، فاقد اقتدار ملی و بدون پايگاه
مردمی در حاكميت بوده‌اند مؤلفه‌های قدرت ملی نيز ضعيف شده است
و بيگانگان موفق به دريافت امتيازهای استعماری شده‌اند و، در
نتيجه، حاكميت ملی و تماميت ارضی ايران نقض گرديده است. در اين
ميان، تنها دولتهای ملی و مردمی، كه پشتوانه حمايت و رأی ملت
را داشته‌اند، توانسته‌اند در برابر زياده‌خواهی‌های قدرتهای
بزرگ ايستادگی و از حقوق ملت ايران دفاع كنند.
نمونه برجسته در اين زمينه دولت ملی دكتر محمد مصدق است كه
برخوردار از پشتوانه نهضت ملی ايران بود و حاكميت ملی را در
همه زمينه‌ها استوار كرد. دولت مصدق با مداخلات استعماری
قدرتهای شرق و غرب و وابستگان داخلی آنها زير انواع فشارهای
شديد سياسی، محاصره اقتصادی و حتی تهديد نظامی قرار داشت، تا
آنجا كه ناوهای انگليسی در مرزهای آبی جنوب آماده هجوم به
مناطق نفت‌خيز ايران شده بودند. با آن كه دولت ايران، در
مقايسه با قدرت دشمن، به‌لحاظ اقتصادی و نظامی بسيار ضعيف و
آسيب‌پذير بود، تنها به اتكای حمايت مردم و همبستگی ميان ملت و
دولت، با اعتماد به نفس و اقتدار تمام در برابر هر گونه ادعای
نامشروع و مغاير با منافع ملی و حق حاكميت ملی ايران ايستادگی
كرد. مصدق به‌خاطر همان وجهه‌ی ملی، پشتوانه مردمی و احترامی
كه برای حقوق و آزادی‌های اساسی ملت، بدون هرگونه تبعيض، قايل
بود و در حمايت و حراست از آزادی عقيده و بيان، آزادی مطبوعات،
آزادی احزاب و برگزاری انتخابات آزاد پرونده‌ای پاك و درخشان
داشت، نه تنها محبوب ملت‌های استعمارزده و آزاديخواه جهان بود،
بلكه بيشتر دولتهای عضو سازمان ملل متحد برای وی احترام
ويژه‌ای قائل بودند و از حقوق ملت ايران در برابر مطامع
استعماری دفاع می‌كردند، چنانكه ادعای انگلستان عليه ايران در
دو نهاد بين‌المللی، يعنی دادگاه بين‌المللی لاهه و شورای
امنيت سازمان ملل به سود ايران و شكست انگلستان پايان يافت.
برای حفظ حق حاكميت ملت ايران و ايستادگی در برابر
زياده‌طلبی‌های قدرتهای بزرگ، راهی جز تكيه بر توان ملی،
همبستگی و اتحاد مردم وجود ندارد. دولت نبايد براي
جلب حمايت سياسی برخی از دولتها برای مقابله با فشارهای
امريكا و متحدان آن، از حقوق ملت ايران ببخشد، يا در برابر
زياده‌خواهی‌ها و ادعاهای نامشروعشان كوتاه بيايد. برای نيل به
اين منظور، بايد موانع همبستگی و مشاركت ملت ايران و ظهور قدرت
ملی در صحنه سياسی كشور از ميان برداشته شود.
اگر دولت به اراده و خواست مردم و حقوق و آزادی‌های آنان
احترام گذارد، دليلی برای بی‌خبر گذاشتن مردم از آنچه به منافع
ملی و سرنوشت كشور و ملت مربوط است، وجود نخواهد داشت. يك دولت
ملی و برخاسته از انتخابات آزاد هيچ امر عمومی را از مردم
پنهان نمی‌دارد و اعتماد و حمايت مردم با اعتمادبه نفس و
اقتدار كافی در برابر هر تجاوزی ايستادگی نشان می‌دهد.
ما، امضاكنندگان زير، نگران فعل و انفعالات و تصميمات پشت
پرده‌ای هستيم كه
دور از چشم ملت ايران تنها به خاطر ضعف اقتدار حاكميت ملی و
به زيان كشور اتخاذ شود. آنچه موقعيت دولت را در رويارويی
بين‌المللی و در دفاع از حق حاكميت ملی ايران ضعيف می‌كند، نقض
پی‌درپی حقوق مردم ايران، سركوب آزاديخواهان در داخل كشور،
ناكارآمدی در حل مشكلات اقتصادی و اجتماعی ـ كه اكثريت مردم را
دچار مشكلات شديد و رنج‌های فراوان كرده است ـ می‌باشد. به‌رغم
اظهارات رسمی در حمايت از قشرهای محروم جامعه، سياستهای كلان
اقتصادی و سياسی دولت تنها در خدمت گروه‌های پرقدرت و متنفذی
است كه همه منابع قدرت و ثروت را در اختيار گرفته‌اند و به شدت
از مردمی شدن حكومت ازطريق برگزاری انتخابات آزاد جلوگيری
می‌كنند.
ما ترديد نداريم كه در انتخابات پيش‌رو ـ باتوجه به حذف گسترده
نامزدهای مستقل
يا مخالف و منتقد، در غياب مطبوعات آزاد و احزاب مستقل، در
شرايط پُررعب و فشار
و درحالی كه تعداد زيادی از دانشجويان، زنان، كارگران و
فعالان سياسی و اجتماعی به‌خاطر ابراز عقيده يا نقد عملكرد و
سياستهای حكومت در زندان بسر می‌برند، شكاف بی‌اعتمادی موجود
ميان دولت و ملت عميق‌تر خواهد شد و متناسباً فشار قدرتهای
بيگانه برای كسب امتياز از دولت و تضييع بيشتر حق حاكميت ملی
افزايش خواهد يافت و درآن‌صورت، حكومت ايران برای حفظ خود
مجبور به باج‌دهی و اعطای امتياز از منابع و منافع ملی ايران
خواهد شد. يادمان نرفته است كه دولتهای عصر قاجار و پهلوی
برای بقای خويش حقوق و حاكميت ملت و ثروت‌های ملی را هزينه جلب
حمايت آن قدرتها كردند و ديديم كه چه شد.
ما از مردم آگاه وآزادی‌خواهان ايران، از همه زنان و مردان
ميهن‌دوست و حق‌طلب ايران دعوت می‌كنيم كه با حفظ هشياری و
مراقبت از استقلال و حاكميت ملی متحداً برای برداشتن موانع
موجود بر سر راه انتخابات آزاد و روی كار آمدن دولتی متكی به
رأی و رضايت همه مردم بكوشند و اين مسئوليت مهم را، تا دستيابی
به مقصود، ازطريق مبارزات مسالمت‌آميز، با صبر، متانت، پايداری
و همبستگی به زمين نگذارند، زيرا تنها در سايه حاكميت ملی و
وحدت و همبستگی ميان ملت و دولت است كه استقلال، عدالت
اجتماعی، عزت و سربلندی كشور تأمين و دستيابی به صلح، آزادی،
رفاه و توسعه در داخل و در روابط بين‌المللی ممكن می‌گردد.
10/11/1386
هاشم آغاجری ، محمد آزادى ، محمد آقازاده، سامر آقايی،
فريدون آقاسی،سعيد آل آقا، عباس ابوذری، هادی احتظاظی، منوچهر
احتشامی، حميد احراری، بابك احمدی، نعمت احمدی، طاهر احمدزاده،
حسن احمدی، محسن احمدی، محمود احمديان،محمدرضا احمدی
نيا، مصطفی اخلاقی، ساجد اردبيلی، حسن اسدی، رشيد اسماعيلی،
فرزانه اسكندری، يدالله اسلامی، مرتضى اشفاق، حميد آصفى، حسن
افتخاراردبيلی، محمدمهدی اردهالی، جلال اقتدارى، اعظم
اكبرزاده، زهرا اكبرزاده، علی رضا اکبرزادگان، علی اکرمی،
محمود امير احمدى، امين احمديان، مهدی امينی زاده، عباس
اميرانتظام، نيره انصاری، حجت انصاری، حسين انصاری راد،
عبدالمجيد الهامی، كمال الدين بازرگانى، پروين بختيار نژاد،
اكبر بديع زادگان، رحمت الله برهانى، ابوالفضل بازرگان،
عبدالعلی بازرگان، فرشته بازرگان، محمد نويد بازرگان، ملکه
بازرگان، فتانه بازرگان، مختار باطولی، روح‌اله
باقرآبادی، ايرج باقرزاده، ايمان براتيان، محمد بذرپور، محمد
بسته نگار، مهدی بسته نگار، محمد حسين بنی اسدی، عماد بهاور،
حميد بهشتی ،
محمد بهزادى، بهروز برومند، محمد بهفروزى، راضيه بوستانکار، مرضيه
بوستانکار، جلال بهرامی، صفا بيطرف، مسعود پدرام، عباس
پوراظهرى، رضا پويان، حبيب الله پيمان، مجيد پيمان، عبدالرضا
تاجيك، عباس تاج‌الدينی، هادی تفنگچی، غلامعباس توسلى، محمد
توسلى، محمدرضا توسلى، رضا تهرانی، مجيد جابرى، علی جمالی،
فرشته جمشيدی، مجتبی جهانی،
فرانک چالاک ،
رضا حاجى، مجيد حاجی بابائی، علی حاجی قاسمی ، بهمن حافظى، طه
حجازى، حميد حديثی، علی حديثی، حسين حريرى، آيدين حسنلو، بهزاد
حق پناه، جمشيد حقگو، وحيد حقيقی، جلال حجتی، علی حكمت، منيژه
حكمت، ابوالفضل حكيمى، عبدالكريم حكيمى، مجيد حكيمى، محمد رضا
حمسى، فخرالدين حيدريان، جعفر خائف،نبی
اله خانزاده مرخالی،
ابراهيم خدادادى، مهدی خدادادی، امير خرم، حسين خطيبی، محمد
خطيبی، مجتبی خندان، ابراهيم خوش سيرت سليمی، اسماعيل
خوش محمدى، هوشنگ خيرانديش،محمدعلى دادخواه، محمد دادفر، رسول
دادمهر،محمد داديزاده، محمدمهدى دانشيان،محمد
حسن داوودی، محمود
درد كشان، محمود دل آسايى، اميرخسرو دليرثانی، عباس
دهقان نژاد، مصيب دوانى، ابراهيم دينوی، امير رزاقی، محمد صادق
ربانى، تقی رحمانی، فاطمه رحمانی، منصور رسولی، جواد رحيم پور،
محمدجواد رجائيان، عليرضا رجايى، سهراب رزاقی، عبدالله رضايی،
محمد صادق رسولی، احد رضائى، اصغر رضائى، بيوك رضائى، محمد
رضائی، بهمن رضا خانى، اشكان رضوی، حسين رفيعى، مهدى رهنما،
رضا رئيس طوسى، فيض الله رنجبر نيا، نفيسه زارع کهن، جمال
زره ساز، علی زرين، اکبر زمانی، محمد ابراهيم زمانى، محمود
زنديان، پرويز زندى نيا، احمد زيدآبادى، محمد رضا زهدی، عليرضا
ساريخانى، احمد ساعى، نسرين ستوده، عزت الله سحابى، فريدون
سحابى، هاله سحابى،محمد سرچمى، عيسی سحر خيز، بيوک سعيدی، علی
اشرف سلطانی
آذر،
عبدالفتاح سلطانی، مرتضی سلطانيه، محمد جواد سليمانی، علی
سياسی راد، مهرداد سيدعسگری، سيد محمد علی سيف‌زاده، محمود
بصير شاددل، ابراهيم شاكرى، تقى شامخى، على شاملومحمودی
، محمد شانه چى، حسين شاه حسينى، حسين شاه اويسی، محمد شريف،
جواد شرف‌الدينی، كاظم شكری،
مازيار شکوری گيلچالان ، الله وردى شمبورى، ماشا الله شمس الواعظين، احمد شهامت دار،
حسن شهبازی، صابر شيخلو، فيروزه صابر، هدی صابر، محمد صاحب
محمدی، محمد صادقی، هاشم صباغيان، احمد صدر حاج سيدجوادى، رضا
صدر، علی صفايی فر، بيژن صفسری، سميرا صدری، حميدرضا صمددی،
مظفر صفری، مهدى صراف، فضل الله صلواتى، كيوان صميمى، باقر
صدری‌نيا، جليل ضرابی، على اشرف ضرغامى، فريدون ضرغامى، اعظم
طالقانى، حسام طالقانى، طاهره طالقانى، نرگس طالقانى، اكبر
طاهرى، رئوف طاهرى، محمد طاهرى، امير طيرانی، كيان ظهرابی،
سيدجعفر عباس‌زادگان، شيرين عبادی، مهدی عربشاهی، روئين عطوفت،
باقر علائی، علی رضا علوی تبار، علی علوی، محمدباقر علوى، رضا
عليجانی، على عليزاده نائينى، محمد جعفر عمادى، محمود عمرانى،
على اصغر غروى، عليرضا غروى، ماجد غروى ، سعيد غفارزاده،
محمدحسين غفارزاده، على غفرانى، مهدى غنى، فريده غيرت، باقر
فتحعلی بيگی، حسن فرهودی‌نيا، ارسلان فلاح، مقصود فراستخواه،
پويان فخرآيی، مهدی فخرزاده، غفار فرزدى، شهين فرزين پژوه، حسن
فرح آبادی، ليلی فرهاد پور، ابوالقاسم فروزان، فاطمه فرهنگ
خواه، حسن فريد اعلم، بهرام فياضی، احمد قابل، حسين قاضيان،
عباس قائم الصباحی، علی قديمی، خسرو قشقايى، ماهرو قشقايى،
مهدی قلی‌زاده اقدم، عبدالحسين قمی زاده،رحمانقلی قلی زاده،
عبدالمجيد قندى زاده، نظام الدين قهارى، مصطفى قهرمانى،
حجت الله قياسى، محمود قيصری، رحمان كارگشا، اسداله كارشناس،امير
حسين کاظمی، مرتضى كاظميان، هادی كحال‌زاده، محسن كديور، خسرو
كردپور، مسعود كردپور، على كرمى، عليرضا كرمانی، فريدون
کشکولی، پروين كهزادى، يعقوب كوثرى،ابوالقاسم کيا، بهناز
كيانی، بيژن گل افرا،
علی اصغر گواهی ، فاطمه گوارائی،
محمود گرگين، مسعود لدنى، احسان مالکی پور، محمد تقى متقى، حسين
مجاهد، محسن محققى، نرگس محمدی، نوشين محمدی، سيد على محمودى،
حسين مدنی، سعيد مدنى، ماشاءالله مديحى، علی مديحی، مرضيه
مرتاضی لنگرودی، فريد مرجائی، مصطفى مسكين، رضا مسموعى،
حميدرضا مسيبيان، ضيا مصباح، ليلا مصطفوى، مصطفى مصطفوى، عباس
مصلحى، رشيد مظفری سردشتی، بدر السادات مفيدی، محمد جواد مظفر،
مهدی معتمدی مهر، احمد معصومی، ياسر معصومی، مرتضى مقدم،
فهيمه ملتى، کاظم ملکی، احمد منتظرى، سعيد منتظرى، قدرت
منصوری، خسرو منصوريان، كيوان مهرگان، سيمين مخبر، فرزين مخبر،
سيدرضا موسوى سعادتلو، سيدعلی اكبر موسوی خوئينی، يوسف مولائی،
عبدالله مومنی، على مومنى، محمود مومنى، امير ميرخانى، وحيد
ميرزاده، فرشته ناصرگيوه چى، حسن نراقى، محمود نعيم پور، احمد
نعمت زاده، جعفر نقمی، امير نكوفر، محمد تقى نكوفر، علی
نکونسبتی، سيد حميد نوحى، بهرام نمازی، امير حسين نوربخش،
فخرالسادات نوربخش، منوچهر نوربخش، حسين نوری زاده،
غلامرضا نيک صفت ،
احمد هادوی، هادى هادى زاده يزدى، محمد هاشمی، ناصر هاشمی، بهاره هدايت،
خليل هراتی، عليرضا هندى، احسان هوشمند، مراد همتی، اكبر
والى، رسول ورپايى، منصور وفا، علی وفقی، باقر ولى بيك، جليل
ولى بيك، رحيم ياورى، على فريد يحيايى، مير محمود يگانلی، حنيف
يزدانی‌پور، كاظم يزدى، ابراهيم يزدى، حسن يوسفى اشكوری، حسن
يوسفيان آراني |
