|
ژنرال "آندره دوورکين" کارمند ارشد علمی انستيتو اقتصاد و
روابط بين الملل آکادمی علوم روسيه، در روزهای اخير طی تفسيری
که خبرگزاری نووستی منتشر کرد و خلاصه آن را می خوانيد نوشت:
گزارش اداره اطلاعاتی آمريکا که در آن تاييد می شود کار در
زمينه ساخت سلاح هسته ای سال 2003 در ايران متوقف شده می تواند
بيشتر نگران کننده باشد تا آرامش بخش. گزارش گويای اين است که
ايران، آژانس بين المللی انرژی اتمی و جامعه جهانی را فريب
داده و در عين حال تاکيد کرده که توليد سلاح هسته ای متوقف شده
است.
توقف برنامه توليد سلاح اتمی يعنی چه؟
شايد کار در زمينه ساخت اجزای اصلی سلاح هسته ای، يعنی موشک،
بمب هوايی، طراحی کلاهک برای مهمات هسته ای و خود مهمات ديگر
پايان يافته باشد؟
در ايران اکنون موشک شهاب- 3 برای رسيدن مهمات هسته ای به هدف
وجود دارد. اين موشک کپی موشک "نودون-1" کره شمالی نيست که بر
اساس فناوری "اسکاد" ساخته شده است. در شهاب- 3، تا جايی که
اطلاع داريم، بجای چهار موتور موشکی، يک موتور قوی وجود دارد
که در خود ايران ساخته شده و اجازه می دهد توان حمل بار مفيد
را از 1000 به 1300 کيلوگرم و مسافت پرواز را تا 1500 کيلومتر
افزايش داد. اگر بار مفيد به 500 کيلوگرم کاهش يابد، برد پرواز
موشک تا 800 متر افزايش می يابد. و مانعی جدی برای افزايش برد
پرواز وجود ندارد.
در کل اين تصور که کشورهايی همچون ايران و کره شمالی می توانند
تنها موشک هايی بر اساس فناوری های نوع "اسکاد" شوروی بسازند،
اشتباه است. بايد يادآور ساخت که در اتحاد جماهير سوسياليستی
شوروی در اواخر دهه 50 موشک های برد متوسط با مهمات هسته ای
طراحی شده بودند که می توانستند 2000 و 5000 کيلومتر را طی
کنند. اگر فکر کنيم که يک چنين فناوری تاکنون برای سايرين غير
قابل دسترس است، يک گمراهی خطرناک است.
طی ساليان طولانی، هيچ مانعی برای محدود سازی طراحی کلاهک و
مهمات هسته ای وجود نداشت. تجربه قديمی آمريکا که طی آن دو
دانشمند فيزيک که هيچ وقت با سلاح هسته ای کاری نداشتند و
توانستند دستی و تنها با استفاده از مقالات آشکارا دستگاه
منفجره هسته ای بسازند، تاييد می کند که برای سازمان های علمی-
تحقيقاتی ايران حل چنين مسئله ای چندان دشوار نيست.
اين دو دانشمند فيزيک آمريکايی برای ساخت بمب، تنها اورانيوم
تسليحاتی (با درصد غنی سازی بالا) نداشتند. ايران نيز همين را
کم دارد و می توان در اين راستا تنها امتناع قاطعانه ايران از
توقف غنی سازی اورانيوم در نطنز را عليرغم دو قطعنامه شورای
امنيت سازمان ملل متحد در نظر داشت.
غير ممکن نيست که مقدار محدودی اورانيوم تسليحاتی در ايران
وجود داشته باشد که در گزارش اطلاعاتی آمريکا نيز مستقيماً به
آن اشاره شده است. می توان آن را در بازار سياه، همانند آنچه
که عبدالقادر خان پدر سلاح هسته ای پاکستان ترتيب داده بود،
خريداری کرد.
بدين ترتيب بنظر می رسد که هنوز برای آرامش يافتن زود است.
|
