پنج شنبه شب هنگامی که از خيابان ايران زمين واقع در شهرک غرب عبور می کردم شاهد حادثه، يا بهتر بگويم فاجعه ای بودم که دردآور بود. از بالا به پايين که می آمدم تا بروم بدنبال خواهرم در پاساژ ايران زمين ديدم در آن سمت بلوار عده ای جمع شده اند. تصميم گرفتم بروم و ببينم چه اتفاقی افتاده است، ولی برای دور زدن بايد تا اواسط خيابان می رفتم و جايی که بلوار قطع شده بود دور می زدم. همينطور که رفتم و به محل دور برگردان رسيدم ديدم بساط بی سيم بدستان و لات و لوت های بسيج پهن است و يک تابلو ايست بازرسی هم گذاشته بودند و جالب اينکه جديدا هم ياد گرفته اند، همانند مردم عادی صورت را سه تيغه می کنند و کت و شلوارهای شيکی هم می پوشند ولی تسبيح و ادبيات مورد استفاده شان هنوز تابلو است.

خلاصه نگذاشتند که  دور بزنم.  به هر ترتيب بود به محل حادثه رفتم. ديدم يک ماشين رفته روی جدول و يک جوانی هم بيرون ماشين کنار جدول افتاده و انگار که جان داده است . از کسانی که آنجا بودند و حادثه را ديده بودند پرس و جو کردم تا بدانم چه بلايی بر سر اين جوان آمده است .گفتند راننده جوان به ايست بازرسی توجه نکرده و از ترس شلاق و بازداشتگاه و دادگاه و کتک و تحقير  فرار را بر ايستادن ترجيح داده و بعد هم تصادف. کنار دستی راننده از ماشين پرت شده و سرش با جدول برخورد کرده و نقش زمين بود. می گفتند حالش خيلی بد است و عده ای هم می گفتند مرده است.

هدف بسيج از اين ايست ها چيست؟ اين ادعاهای دوران انقلاب و جنگ با عراق، با چه هدفی ترتيب داده شده است.