خبرگزاری جمهوری اسلامی "ايرنا" که پس از مدتی کشاکش و تغيير کادرها و مسئولين آن، سرانجام به بولتن دفتر احمدی نژاد تبديل شد، گزارش زير را در باره دستگيری مريم حسين خواه منتشر کرده است. شايد گفته شود که اين نوع خبر نويسی از بدعت های روزنامه کيهان است و شيوه جديدی نيست. در اين که اين نوع خبر نويسی از بدعت های کيهان شريعتمداری است حرف و اعتراضی نيست، اما آنها که چنين استدلال می کنند، نبايد فراموش کنند که در همه جای دنيا خبرگزاری و آن هم خبرگزاری رسمی يک کشور، اعتباری حکومتی دارد و تفاوت است ميان خبرگزاری و يک روزنامه و يا مجله. معمولا در کشورهای جهان، خبرگزاری رسمی يک کشور آنقدر اعتبار دارد که وقتی يک خبری را اعلام می کند آن را سخن و نظر دولت می دانند و برای آن اعتباری در اين حد قائل می شوند. خبرگزاری "ايرنا" از اين اعتبار افتاده است و در حقيقت جمهوری اسلامی يک خبرگزاری رسمی و صرفا خبری ديگر ندارد. جدا از نقش خبرگزاری های بزرگ جهان در اين زمينه، حتی هنوز وقتی خبری از سوی خبرگزاری رسمی روسيه "نووستی" که اعتبار آن از دوران اتحاد شوروی باقی مانده منتشر می شود، همه جهان آن را جدی گرفته و آن را در بولتن های رسمی برای عالی مقام ترين افراد حکومت ها می فرستند تا تغيير در سياست خارجی آن کشور را بررسی کنند.

با اين مقدمه و آشنائی با مقوله ای بنام "خبرگزاری رسمی" در يک کشور، حال خبر "ايرنا" در باره دستگيری مريم حسين خواه را بخوانيد. به ادبيات بکار رفته در آن، لحن امنيتی آن و اتهام و پرونده سازی مندرج در آن توجه کنيد:

«دستگيری مريم حسين خواه به اتهام ضديت با منافع ملی ، همه رسانه‌های معاند با ملت ايران را حساس كرد و تا به امروز از حجم اخبار آنها در اين خصوص كاسته نشده است.

اگرچه محور رسانه‌های وابسته به محافل صهيونيستی و وزارت خارجه آمريكا جرم اين فرد را فعاليت برای ايفاد حقوق زنان دانستند اما در برخی محافل رسانه‌ای كشور از وابستگی حسين خواه به گروهك تروريستی پژاك صحبت می‌شود.

اين گمانه‌زنی زمانی به حقيقت نزديك می‌شود كه سايت‌های وابسته به گروههای چپ و كمونيست به صورت ويژه رخدادهای خبری مربوط به حسين خواه را پوشش می‌دهند. »