چه کسی، سرانجام دهان خواهد گشود و خواهد گفت بر سر دکتر زهرا بنی يعقوب در بازداشتگاه پايگاه بسيج همدان چه آوردند؟ مجلس کنونی مهر سکوت بر لب زده و رئيس آن از اتم پائين تر نمی گويد و بقيه هم ماست در دهان دارند! نمايندگان ادوار مجلس که جمعيتی است متشکل از نمايندگان دوره های گذشته مجلس نامه نوشته و از قوه قضائيه خواهان پاسخ شده اند. اما پاسخ سکوت است! خانم عبادی وکالت خانواده را برعهده گرفته است و مستند به گزارش پزشکی قانونی که دو نقطه کبودی را در کشاله ران و ساق پای دکتر زهرا بنی يعقوب تائيد کرده، خواهان رسيدگی به حوادثی شده که در ساعات کوتاه بازداشت بنی يعقوب بر سر او آورده اند. هيچکس پاسخگو نيست. فعلا شرايط جنگی و اتمی است. قبلا هم که جنگی و اتمی نبود، خطر اصلاحات بود، قبل از آن هم که چند هزار زندانی سياسی را اعدام کردند خطر روی دست ماندن اين زندانی ها پس از درگذشته قريب الوقوع آيت الله خمينی بود. در فاصله 1367 تا 1376 هم که انتخابات دوم خرداد پيش آمد، سالهای سازندگی و سکوت بود. هنوز در جمهوری اسلامی زمان بازگوئی جنايات و بازگشائی پرونده جنايات نرسيده است. نه آنگونه که در افشاگری ها گفته و بازگشوده شده، بلکه بازگوئی و بازگشائی رسمی و دادگاهی. يعنی روز برقرار قانون و عدالت. دو مقوله ای که بی ظهور امام زمان هم اتفاق می افتد. چنان که در گذشته ها اتفاق افتاد!