سالی ديگر از قتل فجيع داريوش و پروانه فروهر، دو چهره ملی و منتقد رهبران جمهوری اسلامی گذشت. داريوش فروهر ازنخستين رهبران ملی ايران بود که در آستانه سقوط نظام شاهنشاهی به پاريس سفر کرده و با آيت الله خمينی بيعت کرد و همراه او به ايران بازگشت. در جمهوری اسلامی وزير کار شد و پس از درگذشت آيت الله خمينی  به منتقد رهبران منحرف از آرمان های اصلی انقلاب تبديل شد. بسيار از دگرانديشان و منتقدان و سياسيون ايران که در زندان بودند، در سال 1367 اعدام شدند و پس از درگذشت آيت الله خمينی، پروژه قتل درمانی جمهوری اسلامی در دستور کار وزارت اطلاعات و رهبری آن قرار گرفت. در اين پروژه  شکار امنيتی آنهائی که زندانی نبوده و در جريان قتل عام 1367 اعدام نشده بودند گام به گام پيش برده شد تا آنکه در آغاز رياست جمهوری محمد خاتمی، قتل فجيع فروهر و همسرش در خانه خويش و سپس ربودن و با طناب خفه کردن دو تن از اعضای دگرانديش کانون نويسندگان ايران – مختاری و پوينده- با افشاگری وسيع مطبوعات نيمه آزاد دوران اوليه اصلاحات روبرو شد و پرده از روی بسياری قتل ها و فتواهای مذهبی برداشته شد. در همين افشاگری ها "محافل فتوا" معرفی شدند.

امسال، محسنی اژه ای که وزير اطلاعات وامنيت شده و وزارت کشور و نيروی انتظامی که در قبضه فرمانده سابق بسيج "افشار"، قائم مقام سابق سپاه "ذوالقدر"، پورمحمدی معاون علی فلاحيان در وزارت اطلاعات و از بنيانگذاران سازمان امنيت موازی در زمان خاتمی است، دست در دست هم اجازه برگزاری مراسم سالگرد قتل فروهر ها را حتی در خانه شخصی آنها ندادند.

کوچه قتلگاه را از صبح زود بستند و در دو سمت اين کوچه ماموران انتظامی را کاشتند تا هيچ کس به آن وارد نشود. حتی ساکنين کوچه نيز با مشايعت ماموران انتظامی کوچه را طی کرده و به داخل خانه هايشان رفتند. به اين ترتيب، کوشيدند فراموشی زخمی هرگز التيام نيافته را به مردم ايران تحميل کنند.

امسال، سالگرد قتل فروهر ها اينگونه گذشت، شايد سال ديگر و سالهای ديگری هم اينگونه بگذرد، اما تاريخ و تجربه درمقابل ديدگان سه نسل سياسيون زنده ايران است. آنها می دانند که می رسد، فرصت ها و سالهای بزرگداشت قربانيان استبداد و يادآوری روسياهی حکومت ها.