ادامه جلسات هم انديشی
نگاه کارگران و روزنامه نگاران
به تشکيل "شورای ملی صلح"

دومين و سومين نشست از سلسله نشست های "هم انديشی کميته موقت ملی صلح با گروه های مختلف اجتماعی ايران" روزهای چهارشنبه و پنجشنبه هفتم و هشتم آذرماه 1386 به صورت جداگانه با جمعی از روزنامه نگاران و کارگران ايران برگزارشد.

اين سلسله نشست ها که در آستانه برگزاری  "نشست ملی صلح تشکيل" می شود، تلاش می کند تا با هم انديشی همه نيروهايی که در ايران فعال هستند راهکارهايی برای مخالفت جدی با جنگ و ايجاد زمينه برای ايجاد صلحی پايدار بيابد. اينکه چگونه می توان مقوله صلح را به ميان مردم برد و چه مکانيزمی بايد انديشيده شود تا اطلاعات مربوط به فجايع جنگ های مختلف به جامعه منتقل و با مردم ارتباط گرفت.

فعالان کارگری شرکت کننده در اين نشست که در سومين روز از سلسله نشست ها با گروه های مختلف اجتماعی برگزار شد بر اين موضوع که مسأله صلح و جنگ بايد برای کارگران عموميت پيدا کند، تأکيد کردند. "چرا که جنگ بيشترين صدمه را بر طبقات فرودست جامعه و کارگران وارد می کند. حتی بعد از جنگ، اين کارگران هستند که بايد هزينه دهند. به عبارتی بايد تبيين شود که چه کسانی بيشترين آسيب را از جنگ می بينند و چه کسانی بيشترين نفع را از صلح می برند؟ درعين حال هزينه فعاليت های اجتماعی در جامعه ما زياد است و طبقه کارگر از اين مسأله بيشترين آسيب ها را ديده است."

چگونگی مشارکت فعال کارگران در نشست ملی صلح از ديگر محورهايی بود که مطرح شد. بر همين اساس فعالان کارگری صلاح ديدند تا از فعالان صادق کارگری در شورای ملی صلح استفاده شود. چرا که اگرتاکتيک ها متناسب با شرايط نباشد، عملی نيست.

نمايندگان کميته موقت صلح نيز در اين نشست با طرح سؤالاتی مانند "چه کاری می توانيم انجام دهيم تا ايده صلح در ميان سنديکاها وارد شود؟" ديدگاه های خود را بيان کردند.

اعضای "کميته موقت صلح" همچنين در نشست هم انديشی با روزنامه نگاران از آنان خواستند با توجه به نقشی که در حساس کردن مردم دارند، راهکارهای عملی خود را برای هرچه موفق برگزار شدن "نشست ملی صلح"  و ارتباط با مردم برای آگاهی بخشی به آنها بيان کنند.

بر اين اساس روزنامه نگاران ديدگاه های خود را مطرح کردند. اگر چه اين ديدگاه ها در روش و چگونگی برخورد با اين پديده يکی نبود اما همگی بر لزوم تلاش برای صلح و اتخاذ راهکارهای عملی در اين راه تأکيد داشتند. چرا که "جنگ می تواند توسعه و جنبش های مدنی را عقب بياندازد." تبديل مقوله جنگ به يک دغدغه عمومی با توجه به مقولات قابل لمس برای مردم از موضوعاتی بود که در اين نشست برآن تأکيد شد. به عنوان نمونه طرح اين مسآله در جامعه که زنان و کودکان اولين گروه آسيب پذير در جنگ هستند.

اقدامات محدود گذشته در جهت صلح خواهی نکته ديگری بود که به آن اشاره شد و اينکه ضرورت دارد مرکزی خاص يرای پيگيری موضوع صلح ايجاد شود. بنابراين کار بر روی تاکتيک های مختلف  ضروری تشخيص داده شد.

نحوه اطلاع رسانی و محدوديت رسانه ها  در خصوص موضوع جنگ، محور بحث ديگری بود که در اين جلسه مطرح شد. در نهايت بر اين نکته تأکيد شد که بايد ساختار اطلاع رسانی به گونه ای باشد که روند اطلاع رسانی متوقف نشود.

اعضای کميته موقت صلح توضيحات خود را در خصوص اهداف و برنامه های اين کميته اينگونه بيان کردند. "وظيفه کميته دعوت از افراد مختلف برای شرکت درنشست ملی صلح است و آنها هستند که در نهايت "شورای ملی صلح" را اتخاب می کنند. يعنی کميته موقت صلح کميته سياست گذار نيست بلکه کميته تدارکاتی است. بنابراين قرار نيست آنچه انجام می شود زير نظر کانون مدافعان حقوق بشر باشد.

روزنامه نگاران شرکت کننده در اين نشست گفتند که اگر قرار است يک جنبش ملی شکل بگيرد بايد الزامات آن را هم فراهم کرد. در اين راستا "راه اندازی سايت خبری"، "ميزان قدرت چانه زنی در لايه های قدرت"، "شکستن مرزبندی ها با اتخاذ راهبردهای اصولی برای تشکيل "شورای ملی صلح"، "استفاده از تجربيات گذشته و الگو گرفتن" و" تشکيل کميته روزنامه نگاران صلح" از جمله راهکار های پيشنهادی بود که در اين نشست مطرح شد.