از مرکز غيبی، با امضای دولتی، به مطبوعات دستور داده شد تا از اين پس خبری در باره قتل زهرا بنی يعقوب در پايگاه بسيج همدان چيزی ننويسند. همچنين درباره زنانی که پياپی و به جرم برابری خواهی حقوق زن و مرد دستگير می شده و راهی اوين می شوند.

اين درحالی است، که اساسا مطبوعات داخل کشور در اين زمينه ها، حداقل اطلاعات را منتشر نکرده اند. مثلا هرگز ننوشته اند که زهرا بنی يعقوب در پايگاه بسيج و درجريان يک تجاوز جنسی و شکنجه کشته شده است. و يا اينکه پدر او از وابستگان سپاه پاسداران است و به همين دليل توانسته به فرماندهان سپاه مراجعه کرده و دادخواهی کند. و يا اينکه پس از بالا گرفتن اعتراض برخی فرماندهان سپاه و بدستور رهبر، ناطق نوری مسئول رسيدگی به ماجرای قتل زهرا بنی يعقوب در جريان بازجوئی در پايگاه بسيج شده است. مطبوعات ننوشتند که پزشک قانونی لکه های کبودی در کشاله ران زهرا بنی يعقوب را تائيد کرده اند و اين آثار ويژه کشاکش برای تجاوز است. مطبوعات درباره مدارج تحصيلی او و محل کار پزشکی او در روستاهای کردستان ايران نيز چيز ننوشتند، درحاليکه اگر يک کيلو ترياک در آن منطقه کشف شود و يا تيری هوائی از کوهها شليک شود، فورا خبر کشف مواد مخدر و مقابله با ضد انقلاب را منتشر می کنند.

همين مطبوعات که حالا فرمان جديد سانسور را دريافت داشته اند، در جريان دستگيری زنان برابری خواه هرگز ننوشتند که "جلوه جواهری" از خانواده شهدای جنگ با عراق است. دو برادرش در راه دفاع از ميهن در جبهه جنگ با عراق کشته شده اند و پدرش نيز در زمانی که او کودک بود در يک تصادف کشته شد. مطبوعات ننوشتند که او کودکی يتيم بود و در دامان فقر مادرش بزرگ شد و حالا از برابری و حقوق زنان دفاع می کند.