جبهه متحد کرد، در ايران بيانيه ای پيرامون حمله نظامی ارتش ترکيه به کردستان عراق به بهانه مقابله با کردهای مسلح ترکيه صادر کرد. دراين بيانيه آمده است:

" حزب اعتدال و توسعه " كه دولت و پارلمان تركيه را در دست دارد، بر خلاف انتظار ناظران منطقه و جهان، از جمله اتحادية اروپا، روسيه و ايالات متحدة امريكا، سر تسليم به منويات ژنرال های جنگ طلب آن كشور فرود آورد و اعلام نمود كه به خاك كردستان عراق يورش می برد تا معارضين كرد را در آن سرزمين قتل عام كند و به هدف تاريخی و اصلی خود، يعنی انهدام دستاوردهای مردم رنجديده و ستم كشيده كرد، جامة عمل بپوشد.
          ماية تعجب است كه در مقابل اين تجاوزگری بی پرده و آشكار، جامعة    بين المللی تنها به اين اكتفا می كند و هشدار می دهد كه اگر تركيه به خاك كردستان عراق لشكر كشی كند، ممكن است منطقه، دستخوش بی ثباتی گردد كه به ضرر عراق، امريكا و خود مهاجم نيز تمام می شود . آيا بصيرت جامعة جهانی و سازمان های بين المللی همين اندازه است كه در اين ماجرا، هيچ گونه احتمالی جز احتمال بی ثباتی منطقه را پيش بينی نمی كند؟ آيا از ظرفيت و اشتهای نژادكشی و قتل عام انباشته شده در اين منطقه، هنوز هم بی خبرند؟ آيا كشتار ارمنی ها و ژنوسايد ( انفال ) كردها را هم چنان ناديده گرفته اند؟ آيا يك قرن پايمال كردن حقوق بشری قوم كرد را در تركيه در پرونده های جامعة ملل و سازمان ملل در سور، لوزان، ژنو، نيويورك و بغداد، هم چنان ناخوانده بايگانی كرده اند؟ آيا اظهارات مقامات دولتی و ديپلمات های تركيه، كه به صراحت در همة رسانه ها و تريبون های جهان از eradication به معنای امحاء مردم كرد سخن می گويند، به گوش مدعيان دمكراسی، آزادی و انسان دوستی نرسيده است؟ آيا نازيسم اروپای دهة 1930، بيشتر از اين ها وعده و علامت می داد كه آن فاجعه را به بشريت تحميل كرد؟ آيا سازمان ملل متحد در آغاز هزارة سوم، تنها با هدف ها و شعارهای MDG مبنی بر كاهش فقر و بی سوادی ما را به آينده اميدوار می كند ولی بر نابودی كلية حقوق سياسی، اجتماعی و اقتصادی يك ملت چشم فرو می بندد؟

اينك كه يك دولت عضو سازمان ملل متحد، افتخار احترام به قانون را كسب كرده و تنها با مجوز قانونگذاران خود به امحاء نژادی يك قوم می پردازد، جايزه اش را از كجا بايد بگيرد: از سازمان ملل متحد؟ از اتحادية اروپا يا از ناتو؟ آيا كردها هم مانند ارمنی ها، به اميد روزی باشند كه نيم قرن بعد از كشتار جمعی وعده داده شده ی دولت تركيه، پارلمان های چند كشور به محكوميت آن خواهند پرداخت؟ اگر ارمنی ها بخت آن را داشتند كه باقی ماندة قوم خود بعد از كشتار را در پشت   كوه های آرارات اسكان دادند، اجساد كردها را در كدام سرزمين بايد به خاك سپرد؟ در سرزمين شام يا در ويرانه های صدام؟
جبهة متحد كرد از شخصيت ها، گروه ها و سازمان های آگاه و مترقی تركيه انتظار دارد كه با استفاده از آزادی های دمكراتيك خود در كشورشان و در سرتاسر جهان، به روشنگری مردم و مقامات و نهادهای حكومتی تركيه بپردازند و از اقدامات مغاير با اصول دمكراتيك و ناقض ميثاق های حقوق بشر، نسبت به كرد ها جلوگيری نمايند.          

از شخصيت های عراقی و به ويژه از رهبران كرد عراقی كه افتخار عمری مبارزه و مقاومت را دارند، انتظار می رود كه در مقابل هر گونه تهديدی كه دستاوردهای ملی شان را به خطر می اندازد،مردم خودرا،علی رغم بی اعتنائی متحدانشان، برای ايستادگی و مقاومت آماده نمايندو در عين حال، همه راه های ديپلماتيك در صحنة بين المللی را نيز مورد استنفاده قرار دهند.         

به اميد روزی كه كردها در تركيه ای آزاد و آباد و پيشرفته به حقوق طبيعی و قانونی خود برسند.