نامه دويست و پنجاه  دانشجويان  و فعالان دانشجويی – سياسی ايران به دبير کل سازمان ملل متحد

آقای بان کی مون

دبير کل سازمان ملل متحد                 

بيش از چهارده ماه است سه دانشجوی دانشگاه صنعتی امير کبير ايران به نامهای مجيد توکلی، احسان منصوری و احمد قصابان   زير شديد ترين شکنجه های روحی و جسمی می باشند تا اعتراف کنند که يک نشريه به رهبر ايران و رئيس جمهور ايران اهانت کرده اند .

اين سه دانشجو هم اکنون به  90  ماه حبس در زندانهای امنيتی ايران محکوم شده اند . ياران و همکلاسی های ما در دانشگاه امير کبير و ديگر دانشگاههای ايران زير شديد ترين حملات نيروهای امنيتی و انتظامی ايران می باشند و در اين روزها لحظه ای نيست که خبر سرکوب و بازداشت و دستگيری دانشجويان را نشنويم. در روزهای گذشته دانش آموخته رشته پزشکی خانم زهرا بنی يعقوب در همدان به طرز مرموزی در بازداشتگاهی خودسرانه جان باخته است، هشت ماه پيش نيز توحيد غفارزاده دانشجوی دانشگاه آزاد در شهر شاهرود با ضربات چاقوی يک هوادار نظامی حکومت ايران (بسيجی) در مقابل دانشگاه کشته شد. تمامی اينها در حالی است که آقای محمود احمدی نژاد رئيس جمهور ايران در سخنرانی خود ايران را آزاد ترين و امن ترين کشور دنيا می داند و با استفاده از فرصت حضور در اجلاس عمومی سازمان ملل متحد به دانشگاه کلمبيا می رود و خود را يک استاد می خواند و دانشگاه را خانه خود می داند.

آقای بان کی مون

اين خانه، يعنی دانشگاه با رياست جمهوری ايشان در حال نابودی است. از زمان رياست ايشان  نظاميان بی شماری با عناوين مختلف رئيس و يا استاد  دانشگاه به دانشگاه آمده اند تا سرکوب را ادامه دهند، نهادهای امنيتی و نظارتی نيز در دانشگاه ها مجهز تر و فعال تر شده اند و ديگر حريم و شانی برای دانشگاه باقی نمانده است .

 ما از شما می خواهيم که با توجه به نظر سازمانهای بی شمار حقوق بشری و همچنين بيانيه اخير اتحاديه اروپا مبنی بر آزادی بی قيد و شرط اين دانشجويان که هيچ اتهامی البته در يک دادگاه بی طرف متوجه شان نخواهد بود ازنمايندگان  کشور ايران  در آن سازمان ،  شما نيز آزادی دانشجويان را در خواست نمائيد. 

با تشکر از توجه ای که نسبت به دموکراسی و حقوق بشر مبذول می داريد .

پيک نت: اسامی 250 دانشجو که اين نامه را امضاء کرده اند در ادامه اين نامه آمده است.