با سفر وزير خارجه عربستان به انگلستان، و ارائه طرح
عربستان برای محدود ساختن تامين اورانيوم ايران جلسه شورای
حکام اتمی تشکيل شد.
گزارش جديد سازمان انرژی اتمی نيز در دست تهيه است و اجلاس
شورای امنيت سازمان ملل نيزدر تدارک است. در تمام اين جلسات و
مقدمات، مسئله تشديد تحريم ها عليه ايران مطرح است.
روزنامه گاردين می نويسد: كشورهای متحد آمريكا در حاشيه
خليج فارس روز گذشته
طراح ايجاد يك كنسوسيوم برای تامين اورانيوم غنی شده برای
برنامه های اتمی ايران شدند. آنها اعتقاد دارند که با اين طرح
می توان جلوی نظامی شدن فعاليت های اتمی جمهوری اسلامی را
گرفت.
به عقيده آنها اين اقدام میتواند
بازدارندهای برای توليد تسليحات هستهيی باشد.
وزير امور خارجه عربستان در لندن با وزير خارجه و نخست وزير
انگلستان در همين ارتباط ملاقات کرد. انگلستان گزينه تحريمهای
جديد اتحاديه
اروپا عليه ايران را مطرح کرده و از ديگر سران حمايت
از اين طرح را خواستار شده است. استدلالی که وی در اين زمينه
مطرح کرده عملا تائيد کننده نقشه امريکا برای حمله نظامی به
ايران است.
به نوشته گاردين نخست وزير انگلستان گفت: اتحاديه اروپا بهتر
است با تشديد تحريمها موافقت كند تا به اين
ترتيب جلوی برخی مقامات واشنگتن كه خواستار نوعی اقدام نظامی
آمريكا عليه ايران
هستند گرفته شود. من اقدام نظامی عليه تهران را منتفی نمی
دانم.
وزير خارجه عربستان حامل پيام هشدار دهنده کشورهای حاشيه خليج
فارس (كويت، عمان، قطر، بحرين و امارات) است. بموجب اين پيام
کشورهای ياد شده همگی با نظر کشورهای غربی مبنی بر خطر ادامه
فعاليت های اتمی ايران تا رسيدن به سلاح اتمی موافق اند!
وزير خارجه عربستان سعودی پادزهر اين نگرانی را تشکيل يک
کنسرسيوم برای همه مصرف كنندگان اورانيوم غنی سازی شده در
خاورميانه دانسته و مدعی شده است که مقامات جمهوری اسلامی نيز
سرگرم بررسی همين طرح هستند. ساخت يک نيروگاه اتمی در كشوری
بیطرف مانند سوئيس در کانون اين طرح قرار دارد. بموجب اين طرح
هر نيروگاه اتمی در خاورميانه
كه به اورانيوم غنی سازی شده نياز داشته باشد سهم خود را می
تواند از اين نيروگاه تهيه کند.
پيشنهاد و طرح عربستان و کشورهای خليج فارس، در حقيقت "خلع
اتمی" ايران است و اگر ادعای وزير خارج عربستان مبنی بر بررسی
اين طرح در جمهوری اسلامی صحت داشته و حتی پذيرفته شود، عملا
زمان خاتمه يافتن هياهوها و جنجال سازی های دولت احمدی نژاد که
بزرگترين بغرنجی های سياست خارجی و خطر بين المللی را برای
ايران بوجود آورد فرا می رسد و سياست نوين اتمی بايد دردستور
کار نظام قرار گيرد. سياستی که ديگر نيازمند دولت نظامی و
مانورهای سپاه و نمايش های موشکی نيست. |