|
اينجانب دل آرام علی 22 خرداد 1385 در تجمع
مسالمت آميز و قانونی در ميدان 7 تير شرکت کرده بودم. قبل از
شروع تجمع و حتی قبل از ايراد يک سخنرانی و خواندن قطع نامه
ناگهان مورد حمله و ضرب و شتم عده ای از
ماموران نيروی انتظامی قرار گرفتم که
منجر به شکستن استخوان دستم شد.
عليه ضاربان در دادسرای تهران طرح شکايت
کردم، که به رغم ابراز دلايل متعدد متاسفانه قرار منع پيگرد
برای ضاربان صادر شد. اما من را به علت شرکت در همان تجمع در
دادسرای دادگاه انقلاب اسلامی محاکمه کردند. در دادگاه بدوی
جمعا به دو سال و ده ماه حبس و ده ضربه شلاق محکوم شدم. در
دادگاه تجديد نظر با تخفيف اندكی از مجازاتم به علت اقدام
عليه امنيت ملی و تبليغ عليه نظام جمعا به دو سال و شش ماه
حبس محکوم شدم که چون اين حکم قطعی است در معرض بازداشت قرار
دارم.
از آنجا که فاقد پيشينه کيفری هستم و اخيرا
نيز از رشته مددکاری اجتماعی دانشگاه علامه طباطبايی
فارغ‌التحصيل شده ام، و کليه اقداماتم در راستای بهبود وضعيت
حقوقی زنان بر مبنای تفسير درست از شريعت مقدس اسلام بوده است
و هيچ گونه اقدامی عليه امنيت ملی ننموده ام و هرگز عليه نظام
تبليغ نكرده ام، بلکه فقط از قوانين تبعيض آميز شکوه نموده و
با استعانت از اجتهاد علماء روشنفکر درخواست بازنگری در قوانين
را داشته ام، رای صادره را خلاف شرع و قانون می دانم. زيرا در
صدر اسلام هرگز ديده نشده است کسی را بخاطر عقيده يا بيان
نظرياتش محکوم به زندان نمايند.
بنا بر اين استدعا دارد جهت نقض رای خلاف شرع
صادره و رسيدگی مجدد تصميم شايسته را اتخاذ فرماييد.
در پايان شايان ذکر است که به رغم قوانين و
مقررات موجود تا کنون هيچ نسخه ای از رای دادگاه های بدوی و
تجديد نظر به اينجانب تسليم و ابلاغ قانونی نشده است.
دل ارام علي
13/8/86
|
