ابطحی: در شرایط سختی که کشور از نظر سیاسی و اقتصادی و بین المللی قرار دارد، در شهر بروجرد بار دیگر درگیری با صوفیان منجر به خراب شدن خانقاه آنان شد و تشنج هایی در سطح شهر به وجود آمد. از مقامات روحانی محلی نقل شده است که شورای تأمین استان تصمیم به تخریب خانقاه گرفت و بعد هم صوفیان به دفاع از خانقاه درگیر شدند. در این میان هم خانقاه تخریب شد. قبلاً هم شبیه این اتفاق در شهر قم به وجود آمد. بعد از آن ماجرا یک عنوان جدید بین المللی برعلیه ایران در دنیا با عنوان محدودیت بر فرقه های شیعه و مخالفت با رهبران دینی شکل گرفت. این یک فشار سیاسی خارجی است که برای کشور سخت و تلخ است. اما اگر این فشارهای خارجی هم نبود خراب کردن محل عبادت مجموعه ای که معروف به بی آزاری هستند و چه نظریاتشان مورد پسند باشد و چه نباشد جزئی از مردم این مرز و بوم هستند و باید مراکز عبادی و خودشان از تعرض مصون باشند و به عنوان شهروندان باید مورد حمایت قرار گیرند. برای هیچ حکومتی در دنیا خراب کردن مرکز عبادی یک اقلیت کار دشواری نیست اما اگر در هر حکومتی مرکز عبادی یک گروه بی آزار تخریب شود نشانه ی ضعف آن حکومت است که یا از یک جمع کوچک صوفی می ترسد که خود و یا وابستگانش آن مرکز را خراب می کنند و یا قدرت جلوگیری از تحرک عده ای تندرو را ندارد. اینهایی که در قم و بروجرد خانقاه صوفیان را خراب کرده اند از سرمایه ی تاریخی ملت ایران مایه گذاشته اند که همواره در تاریخ به همزیستی محبت آمیز با همه ی ادیان و فرق معروف بوده اند. کسانی که چنین کارهایی را می کنند و یا با آن موافقند اکنون که این دو حسینیه یا خانقاه خراب شده است با هر تحلیلی کاش می گفتند: چه منفعتی عاید حکومت و یا دین شده است؟ با این کارها نه صوفی گری پایان می یابد و نه اسلام و حکومت سود می کند. این کارها فقط به انسجام بیشتر اهل تصوف و مظلومیت آنها و بدنام شدن شیعه و حکومت منجر خواهد شد.