روزنامه «حزبالله»، ارگان حزبالله ايران، در سرمقاله شماره
روز شنبه 31 شهريورماه خود که مصادف با سالگرد آغاز جنگ ايران
و عراق بود نوشت: جنگ، نعمت بزرگی بود ـ و هست ـ كه به قول
مصطفی چمران مرد را از نامرد شناساند و آدمهای رياكار و سالوس
را تا سال ها به پاركينگ عزلت و دعا برای پايان جنگ فرستاد و
ما
در هر دورهای
به جنگی بزرگ نياز داريم...
اين حرفها، يعنی ما از وقوع جنگی ديگر دفاع میكنيم؟. به صراحت
می نويسيم: اين طور نيست، اما جنگ در دوره ما با همان آتش
سنگين در جريان است. فكرتان را فقط به مراكز حساس حكومتی
متمركز نكنيد. در مناصب سياسی و اقتصادی، به همان اندازه از
اين آدم های جنگگريز می شود يافت كه در حوزههای فرهنگی و
هنری و در كرسیهای دانشگاهی و ... كسانی كه وقتی جنگ بود، به
كسب تجربه و دريافت مدرك دانشگاهی و آموختن مديريت غيربومی
آكادميك اشتغال داشتند و حالا يا با اصحاب و اهالی جنگ دشمنی
میكنند، يا روش و منش آنها را با عبارتهای قدرشناسانهای!
تحقير میكنند. در ميان موزه های جنگ و همايشهای مفصل دفاع
مقدس و بنيادهای پرطمطراق و در ميان خيل انبوه كسانی كه جهاد
را و هر روحيه جهادی را با پزهای آيندهنگرانه! در فشار
میگذارند و با دستگاههای تبليغی خود، همه ميدان های رسانهای
و دانشگاهی را با ژست هايی از همين دست به اختيار میگيرند. |