تهران امروز در مركز همه توجهات قرار گرفته است. جاه طلبی های منطقه ای ايران متحدان اصلی ايالات متحده و پيش از همه عربستان سعودی را بشدت نگران كرده است و به بحث هسته ای دامن زده است. اين در حاليست كه دليل خلاء موجود بی ثباتی در عراق و حذف صدام حسين بوده است. بنابراين تعجب آور نيست كه دلايل نگرانی ها مستقيم بيان نمی شود. مسئله عراق در جای خود مسله لبنان و سوريه نيز وجود دارد. خاورميانه بدليل منابع زيرزمينی آن و همچنين بدليل موقعيت استراتژيك آن در كنار دروازه های چين به عرصه يك رويارويی بين المللی تبديل شده است.

رفتار ايران كه بخشی از طرح های هسته ای خود را پنهان كرده بوده اكنون دستاويز تدارك اين جنگ جديد شده است. امريكا همچون سال 2002 كه برای مداخله در عراق زمينه سازی می كرد اكنون از سلاح های كشتار جمعی، بمب اتمی، خطر برای كره زمين سخن می گويد. واقعيت اين است كه ايران بعنوان كشور صادر كننده نفت حق دارد كه منابع انرژی خود را متنوع كند، چرا كه اقتصاد آن بر روی رانت نفتی بنا شده است. ايالات متحده نيز اين را بخوبی می داند. استراتژی امروز امريكا، در ورای هياهوی جنگ، بدنبال خفه كردن اقتصادی ايران نيز هست. گويی بدينگونه شورشی برضد رهبران آن بوجود خواهد آمد.

رييس جمهور ايران گفته است كه اين كشور به سلاح هسته ای نياز ندارد. اين سخنان نشان می دهد كه تهران خطر جنگ را درك می كند. ضمن اين كه او ديگر نماينده گرايشی است كه چندان در اكثريت نيست. به همين دليل گفتگو امروز بيش از هر زمان ضروريست.

اژانس بين المللی انرژی اتمی يك عنصر اساسی نظارتی است. بايد ابزارهای كار را در اختيار آن قرار داد. نه تهديد به جنگ به ايجاد اعتماد می انجامد و نه برخوردهای دوگانه كه مثلا به پاكستان و اسراييل اجازه داشتن سلاح اتمی را می دهد. بايد منطقه خاورميانه را بسوی منطقه ای عاری از سلاح هسته ای سوق داد و كشورهای امضا كننده پيمان عدم تكثير سلاح های هسته ای (از جمله امريكا و فرانسه) را وادار به رعايت مفاد اين پيمان كرد. چنين كاری اجازه می دهد كه با ارامش خاطر بيشتری به استقبال آينده رفت تا تكرار تهديدهايی كه اكنون تقريبا هر روزه شده است. و فرانسه در اين ميان گويا قصد دارد سخنگوی منافع امريكا شود.

اما اين مسئله همچنان باقيست كه خطر جدی تر می شود. براساس برخی منابع حملات نظامی مشخص ممكن است در پايان ماه دسامبر يا اوايل سال آينده رخ دهد. در ايران نيز صداهايی برای پيشگيری از جنگ بلند شده است. صداهايی كه بايد بيش از آنكه دير شده باشد آنها را شنيد. اگر جنگی درگيرد فاجعه ای برای مردم ايران و البته مردم فرانسه خواهد بود زيرا پژواك چنين نزاعی پشت درهای ما نخواهد ماند و به خانه ما نيز وارد خواهد شد.