آخرين هفته ها و روزها از فردا آغاز می شود
مهلت اتمی به ايران
60 روز ديگر تمديد شد
کسی در ايران به سئوالات اتمی آژانس انرژی اتمی در باره آنچه شريعتمداری در کيهان نوشته پاسخ خواهد داد؟ شکست آژانس در جمع آوری اسناد و پاسخ درباره آن اطلاعاتی که ماهواره های جاسوسی دارند، پيروزی امريکا برای همراه کردن جهان با خود برای حمله به ايران است.

اجلاس شورای امنيت سازمان ملل، جلسه خود برای تصميم گيری پيرامون فعاليت های اتمی ايران را در ماه نوامبر تشکيل می دهد. طی دو ماهی که از فردا آغاز می شود، ايران بايد به تمام وعده ها و تعهداتی که به آژانس انرژی اتمی برای تحقيقات و بازرسی ها و همچنين پاسخ به سئوالات داده عمل کند. در پايان اين دو ماه، گزارش جديد آژانس اتمی درباره نتيجه تحقيقات و دريافت سئوالات تسليم شورای امنيت خواهد شد.

اين تصميم، تا حدودی نزديک به پيشنهاد رئيس آژانس انرژی اتمی "البرادعی" است. با اين تفاوت که حدس زده می شد، وی خواهان مهلتی طولانی تر است و در ايران نيز احمدی نژاد مدعی شده بود، با گزارش جديد آژانس و توافقی که با ايران صورت گرفته، پرونده اتمی ايران از شورای امنيت به سازمان انرژی اتمی باز می گردد و اساسا اين پرونده ديگر بسته شده است!

بدين ترتيب، دو ماهی که از فردا آغاز می شود، شايد مهم ترين روزها و هفته ها در پيش باشد. بسياری از تحليگران معتقدند گزارش آژانس در پايان اين دو ماه گزارش مناسبی نخواهد بود که در اينصورت دست امريکا در شورای امنيت برای تحميل قطعنامه های جديد باز خواهد شد. حتی فراتر از قطعنامه تحريم اقتصادی. اين همان نکته ايست که البرادعی با هشداری توام با دلهره در روزهای اخير داد و گفت: اين آخرين فرصت به ايران است و پس از آن کاری از دست آژانس بر نمی آيد!

تمام بحث بر سر سئوالات اتمی و راست آزمائی ها و باز شدن همه درهای بسته و پنهانی است که بعيد است ماهواره های جاسوسی آنها را دراختيار نداشته باشند. يعنی آنچه در فضا در اختيار دارند، می خواهند ببينند در زمين اطلاعات آن را ايران دراختيار آژانس اتمی می گذارد؟

اگر ادعاهای بغايت تحريک آميز حسين شريعتمداری در کيهان واقعيت باشد، پاسخ اين سئوال نمی تواند مثبت باشد.(اين ادعاها را در همين شماره پيک نت می خوانيد)

شکست آژانس و البرادعی را می توان پيروزی جنگ طلبان کاخ سفيد نيز ارزيابی کرد.

شايد متاثر از همين مجموعه مسائل باشد که اغلب سايت های خبری و نشريات مهم جهان روی  حمله به ايران در آستانه سال نو مسيحی متمرکز شده اند و اطلاعاتی نيز دراين زمينه منتشر کرده اند.

با آنکه معمولا حضور رئيس جمهور يک کشور در مجمع عمومی سازمان ملل می تواند به امتيازی سياسی برای آن کشور ختم شود- نظير حضور مصدق و دفاع از ملی کردن نفت ايران- سخنرانی احمدی نژاد و حرکات تحريک آميز او در سازمان ملل و امريکا، خلاف اين نتيجه را بدست داد.

در حاليکه روزنامه ای دست راستی و سايت های و ابسته به دولت انتشار عکس ها و مطالبی از احمدی نژاد را در نشريات جهان و سايت های خبری در زمان حضور او در امريکا را پيروزی بزرگ تبليغ کرده اند، اما واقعيت اينگونه نيست. اين که مطبوعات عکس ها و مطالب زيادی از او منتشر کرده اند واقعيت دارد، اما اکثر قريب به اتفاق اين مطالب در جهت معرفی او بعنوان فردی ماجراجو در راس دولتی نظامی در ايران است. حتی از او بعنوان "ديوانه ای" که نبايد دستش به بمب اتم برسد ياد کرده اند.

تمام جنجالی که با استفاده از سخنان و حرکات احمدی نژاد سازمان داده شده، در واقع زمينه سازی حمله به ايران است. اين آن دستآورد واقعی است که احمدی نژاد از سفر به امريکا و سخنرانی در سازمان ملل متحد به ايران می برد!

سخنان او زمينه ساز مصوبه اخير مجلس نمايندگان امريکا برای  قرار دادن سپاه در ليست تروريسم جهانی شد. امری که در تاريخ بی سابقه است. يعنی ارتش و قوای نظامی يک کشور را بعنوان تروريست به جهان معرفی کردن و زمينه چينی برای مقابله با آن!