گفتگو با سخنگوی دولت خاتمی
اخباری که مردم از آن اطلاع ندارند
چهره واقعی دولت نهم
پس از پرده برداری !
1- حاکم بحرين حاضر نشد وزير خارجه جمهوری اسلامی را ببيند!
2- دو جاسوس چينی را آزاد کردند تا احمدی نژاد را چين بپذيرد.
3- پوتين در اجلاس شانگهای حاضر نشد با احمدی نژاد ديدار کند!
ما از دولت می خواهيم
اعلام کنيد، چه قول قرارهائی
 با آژانس اتمی گذاشته ايد

عبدالله رمضان زاده سخنگوی دولت خاتمی در نقد دولت احمدی نژاد مصاحبه مشروحی با روزنامه اعتماد کرده است. اين مصاحبه در دو بخش منتشر شده است. از بخش دوم آن  نکات زير را می خوانيد:

در دوران دولت نهم شهروندان ايرانی در تمام نقاط دنيا با محدوديت های زيادی مواجه شده اند. در دوران اين دولت وزير امور خارجه ما با عجله به بحرين می رود اما حاکم بحرين هفتصد هزار نفری حاضر نمی شود او را بپذيرد. آيا اينها نشانه عزت است؟ ما در سياست خارجی دولت احمدی نژاد نشانه هايی از مصلحت و حکمت نمی بينيم.

اين دولت برای مذاکره با رئيس جمهور چين حاضر شد دو جاسوس چينی را آزاد کند. رئيس جمهور روسيه در اجلاس شانگهای حاضر نشده با رئيس جمهور ما ديدار کند. در دوران اين دولت زائران ما در عربستان بيشترين فشارها را تحمل می کنند.

در فعاليت اتمی نيز اين دولت عملاً پروتکل الحاقی را اجرا کرد و همان کارهايی که ما براساس اصول سه گانه عزت، حکمت، مصلحت انجام نداديم در اين دولت در حال انجام است. ما از اين دولت می خواهيم اعلام کند توافقات شان با آژانس در چه مواردی بوده است.

اين سياست خارجی تهاجمی چه نفعی برای کشور داشته است؟ دولت اعلام کند در حال حاضر برای کالاهای وارداتی چقدر حق بيمه پرداخت می کند. گزارش بدهند که نرخ ريسک اقتصادی که باعث افزايش هزينه های بيمه کالای وارداتی می شود چقدر هزينه بر ملت ايران تحميل کرده است .

بگويند چقدر نرخ بيمه پرداخت می کنند و همين را مقايسه کنند با اعتبارات امسال استان محروم سيستان و بلوچستان.

جامعه به دلايلی از سياست خسته شده و چون از سياست خسته است، پيام های سياسی در آن گيرايی ندارد در حالی که جامعه با معضلات اجتماعی شديد درگير است و هر نيروی متعهد اجتماعی يا سياسی بايد برای معضلات اجتماعی مانند اعتياد، طلاق، بيکاری و آسيب های ديگر چاره انديشی کند. از طرف ديگر در حال حاضر جامعه ما با موانع شديدی برای فعاليت سياسی مواجه است بنابراين بايد رفت و در ديگر حوزه ها به مردم خدمت کرد. اين اشکال بر ما وارد است که غفلت کرديم و وارد اين بحث ها نشديم و در دوره يی که فشارهای سياسی بيشتر شده به راحتی می توانيم وارد اين فازها بشويم.

مجلسی درست کردند که روزی که در شورای امنيت ما را محکوم می کنند، مهمترين مساله اش تغيير ساعت بانک ها بود.

درست است که با مجلس هفتم بعضی تن ها نلرزيد اما مملکت با مشکلات زيادی مواجه شد.

واقعاً اصلاح طلبان تندرو هستند يا کسانی که قتل های زنجيره ای را به وجود آوردند، ما تندرو هستيم يا کسانی که کشورهای خارجی را عليه ما تحريک می کنند؟ با بحث تند رو و غير تند رو در ميان اصلاح طلبان پروژه اختلاف افکنی بين اصلاح طلبان را دنبال می کنند. هدف آن هم اين است که اصلاح طلبان به دست خودشان نيروهای توانمندشان را حذف کنند. ما به عنوان حزب مشارکت در اين دام نخواهيم افتاد.

دولت نهم و مجلس هفتم برای کشور مشکل آفرين است. در اين مساله بين اصلاح طلبان اختلافی وجود ندارد. فراموش نکنيد همه ما برای آقای کروبی به عنوان يکی از بزرگان اصلاحات احترام زيادی قائل هستيم.

چون تاثير احزابی مانند مشارکت و مجاهدين را بالا می دانند، تخريب می کنند و چون رقيب سياسی ما به اخلاق پايبند نيست. ما از اين طيف اقتدارگرايان انتظار اخلاقی بودن را نداريم. يکی از ابزارهای آنان اختلاف افکنی در بين ما است، ما بايد هوشيار باشيم تا در دام آنها نيفتيم.

مساله اصلی ما اين است که با بی برنامگی و شب خوابيدن و روز يک جور عمل کردن، برای کشور مشکل درست می کنند. اين مساله اصلی کشور است. بقيه مسائل فرعی و دست چندم است که يک روز به آن می رسيم و حل می کنيم.

جناح مخالف به اخلاق پايبند نيست. سياست را ماکياولی می بيند. من هميشه گفته ام کسی می تواند در اين کشور مدعی اصولگرايی باشد که قبل از هر چيز قتل های زنجيره يی را محکوم کند. کسانی که هنوز از آن قتل ها حمايت می کنند نمی توانند مدعی اخلاق باشند. آقای هاشمی به عنوان يک شخصيت سياسی، مقتدر و توانمند مستقل از جريان های سياسی تصميم گيری می کنند. مشکل اقتدارگرايان اين است که هيچ تفکر مستقلی را تحمل نمی کنند.

اين دولت برای انحراف افکار عمومی، مردم را سرگرم می کند. گرانی، بيکاری، فقر و اعتياد مسائلی بوده اند که دولت با موفقيت افکار عمومی را از آنها منحرف کرده است. من تاکيد می کنم مهمترين مساله اجتماعی امروز ايران اعتياد است و به تعبير خود آقای احمدی نژاد مساله اجتماعی ايران موی دختر و پسرها نيست. پس چرا رفتند به آنها گير دادند و اعتياد را فراموش کرده اند؟ چرا ديگر اثری از طرح امنيت اجتماعی در خيابان ها نمی بينيد؟

هيچ نيروی متخصصی حاضر نيست با اين دولت کار کند. کمبود نيرو دارند. مديران توانا و نخبگان کشور چون سياست های اين دولت را نمی پذيرند حاضر به همکاری نيستند. چون نخبگان وقتی همکاری می کنند که نظرات شان به کار گرفته شود. علاوه بر اين من اميدی به سازوکارهای اينگونه ندارم و برايم مهم نيست که وزير کشور دست يک مقام امنيتی است يا معاون او يک نظامی است. مهم اين است که اين دولت حاضر نيست آرای صندوق های تهران را اعلام کند.

يکی از مشکلات مهم اصلاح طلبان نداشتن تريبون است. تريبون هزينه و منابع مالی می خواهد که الان نداريم. من پيشنهادم اين است در هر شرايطی بايد اين تريبون را ايجاد کنيم حتی اگر شده ماشين هايمان را بفروشيم. هوشمندانه ترين کار آقای کروبی را تشکيل يک شبکه ماهواره يی می دانستم. اين کار خلاف قانون هم نيست که کسی ما را نهی کند.

بايد وسيله ارتباطی برای انتقال نظرات به مردم را داشته باشيم. اين وسيله اگر به اين انتخابات نرسد به انتخابات بعدی که می رسد. شايد با راديو شروع کرديم.