تمام خبرگزاری های داخلی و خارجی و شبکه های تصويری جهان، از بعداز ظهر روز گذشته، اخبار و فيلم هائی را در باره سخنرانی پرتنش احمدی نژاد دردانشگاه تهران پخش کردند. تمام اخبار و گزارش های مربوط به اين سخنرانی، تحت تاثير تظاهرات دانشجويان درخارج از سالن سخنرانی قرار داشت. همچنين درباره حضور دانشجويان گلچين شده و بسيجی با ظاهری مظلوم و پوشش کامل اسلامی- دختران- و ته ريش و عينک- پسران- در داخل سالن سخنرانی و بسيجی های مهاجم و لباس شخصی ها در خارج از سالن سخنرانی و درگيری های آنها با دانشجويان معترضی که به داخل سالن راه نيافته بودند.

اين درحالی است که فيلم خود سخنرانی احمدی نژاد و سخنان او که می‌تواند ديدنی تر و مهم تر از تظاهرات و درگيری های بيرون سالن سخنرانی باشد پخش نشده است.

از سخنرانی آشفته، تهديد آميز و توام با تپوق های پياپی احمدی نژاد در دانشگاه امير کبير حدود يکسال می گذرد. در پی آن سخنرانی و تظاهرات دانشجويان اميرکبير، توطئه يورش به نشريات دانشجوئی و دستگيری های امنيتی دانشجويان و اخراج استادان شکل گرفت که همچنان ادامه دارد. بايد ديد پس از حضور روز گذشته او در دانشگاه تهران چه خواهند کرد.

سال گذشته احمدی نژاد، با شنيدن صدای شليک گاز اشک آور از سوی نيروی انتظامی برای متفرق کردن دانشجويان از پشت ميکرفن شعار داد"توپ، تانک، مسلسل ديگر اثر ندارد"، اين پاتک تبليغاتی او نيز نتوانست پريشانی و آشفتگی او را چاره کند. امثال نيز گزارش شد که نيروهای انتظامی  گاز فلفل با خردل شليک کردند.

سال گذشته احمدی نژاد پشت شعار"عدالت" پروری پناه گرفت وامسال درحالی به دانشگاه تهران رفت که بار بزرگ تورم و گرانی و اعتصاب های کارگری را حمل می کرد.

عدالتی که احمدی نژاد سال گذشته پشت آن سنگر گرفت و بارها بصورتی آشفته آن را مطرح کرد، بالا کشيدن چند ده هکتار زمين بود در دماوند که مانند هميشه در ابهام باقی ماند و عمدتا تهديد سياسی مخالفان خود در راس حاکميت بود تا عدالت پروری.

و امسال، درحالی وارد دانشگاه تهران شد که بحث روز کشور مافيای شکر و اعتصاب کارگران نيشکر هفت تپه بود.

سال گذشته دروغ هائی در باره واردات و صادرات گفت که پس از يکسال آمار گرانی و تورم رسوا کننده آن دروغ هاست.

ای کاش سخنرانی سال گذشته او در دانشگاه امير کبير را امسال در سالن دانشکده علامه دانشگاه تهران می گذاشتند و در باره ادعاهائی که يکسال از تاريخ آن گذشته از وی سئوال ميکردند. سخنرانی تازه ای لازم نبود، پاسخ به همان ادعاها خود شنيدنی ترين سخنرانی می توانست باشد.

شعارها گفته می شود و فراموش می شود، اما پرسش ها می ماند و پاسخ را می طلبد!

به فيلم سخنرانی سال گذشته او نگاه كنيد!