همه می دانند دنيا بدنبال بهانه است
قرار است ملت ايران
به قربانگاه منطقه برود؟
رفتن لاريجانی در دنيا به معنای عدم پاسخگوئی به خواست بين المللي
 تلقی می شود و اين خبر مهم و خطرناکی برای ايران ارزيابی می گردد!
محمد علی ابطحی

پذيرفته شدن استعفای آقای علی لاريجانی از دبيری شورای امنيت، در عرصه سياسی يکی از پر اهميت ترين اتفاقات در شرايط فعلی کشور است. آقای لاريجانی که خودش در دوران دبيری آقای دکتر روحانی عضو شورای امنيت ملی بود و به روند گفت و گوهای هسته ای گذشته منتقد و در يک اظهار نظر تاريخی در همان ايام اعلام کرده بود که ما دُر غلطان داده ايم و شکلات گرفته ايم، اکنون خود نمی تواند کارش را ادامه دهد. اين نگاه منتقدانه وی به گذشته باعث شد که بعد از روی کار آمدن دولت نهم به عنوان دبير قدرتمند شورای عالی امنيت در عرصه سياسی حاضر شود. وی پس از آن که در اين جايگاه قرار گرفت و کار مذاکرات هسته ای را آغاز کرد، با همه اختلاف نظرهايی که با احمدی نژاد داشت و چندين مورد اين اختلاف نظرها بروز علنی پيدا کرد و در رسانه های داخلی و خارجی تقابل نظرات وی و رئيس جمهور مشهود بود، اما تا امروز در اين پست ماند و واقع بينانه به مذاکرات ادامه داد. اکنون به نظر می رسد آقای لاريجانی احساس کرده است که دُر غلطانی که به دست نياورده، شکلاتی هم دريافت نکرده است و در آينده هم با سياست خارجی فعلی باز هم نه تنها شکلات به دست نمی آيد، بلکه زندگی عادی هم بر مردم سخت تر خواهد شد. از سوی ديگر وقتی آقای احمدی نژاد اعلام می کند که موضوع پرونده هسته ای پايان يافته، ولی در جهان اين پرونده مثل گذشته هم چنان مفتوح است، طبيعتاً کار فرد مذاکره کننده بی حاصل است. لاريجانی در حالی خودش را بايد برای مذاکره آماده کند که رئيس جمهور اعلام کرده است پرونده هسته ای پايان يافته و صد البته درباره پرونده ی پايان يافته گفت و گو بی معناست. اين تغيير که قاعدتاً در دنيا به معنای عدم پاسخ گوئی به خواست بين المللی تلقی می شود، خبر مهم و خطرناکی برای ايران ارزيابی می گردد. وقتی آقای لاريجانی با آن ديدگاه افراطی بسته سياسی "دُر و شکلات" به نقطه استعفاء می رسد، حتماً در جهان معنای تلخ و خطرناکی پيدا می کند. دنيايی که همه می دانند به دنبال بهانه است و می خواهد قربانی ديگری در اين منطقه به نام ملت ايران داشته باشد.