|
اعضای شورای مرکزی اتحاديه دانشجويی دفتر تحکيم وحدت با مهندس
عزت الله سحابی رئيس شورای ملی مذهبی های ايران ديدار کردند.
در اين ديدار دانشجويان عضو شورای مرکزی دفتر تحکيم وحدت با
اشاره به فشارهای وارده بر منتقدين سياسی علی‌الخصوص فعالان
دانشجويی و ابراز نگرانی نسبت به وضعيت 3 دانشجوی دانشگاه
اميرکبير و تداوم بازداشت آنها به بحث و گفتگو با مهندس سحابی
در خصوص وضعيت جاری کشور پرداختند.
مهندس سحابی نيز در اين ديدار با اشاره به سخنان اخير محمد
خاتمی و ابراز نگرانی وی از تعيين سرنوشت کشور به دست يک گروه
اقليت گفت:
در حکومت های بسته که تنها افراد معدودی حق تعيين سرنوشت کشور
را دارند طبيعی است که حاکمان ديدگاه بسيار متوهمانه‌ای را
نسبت به تمامی مسائل پيدا کرده و نسبت به تمامی رفتارهای
منتقدين خود سوءظن دارند. اعمال فشار بر دانشگاه در حکومتی که
همه را دشمن و
عامل آمريکا
می‌بيند امری طبيعی است و چون آقايان از
انقلاب مخملی
در هراسند و پايگاه آن را در ميان جوانان می‌بينند بر دانشگاه
سخت می‌گيرند.
ايران دوران سختی را می‌گذراند. از نظر جهانی با اعمال تحريم
ها منابع مالی کشور در حال نابودی است و فقر و تورم نيز در حال
اوج گرفتن است. البته اين شرايط، شرايط گذرا است. اعمال حاکميت
و مملکت‌داری به اين شکل موجود لازمه‌اش اعمال جبر نظامی و
امنيتی است که در نهايت
به انفجار
خواهد رسيد.
شايد آقای کروبی و خاتمی با توجه به حرفهايی که مطرح می‌کنند
اراده ای برای اصلاح وضع کشور داشته باشند اما طرف مقابل احساس
می‌کند اگر يک قدم از مواضع خود عقب نشينی کند بايد تا انتها
عقب بنشيند. آقای خاتمی بارها اعلام کرده است که در چارچوب
همين نظام و با معيارهای آن حرکت می‌کند و در عمل هم اين موضوع
را نشان داده است اما حتی او را هم تحمل نمی‌کنند و گروهی به
دنبال خلع لباس او هستند.
اينكه يک گروه در کشور با وجود در دست داشتن تمامی ابزار قدرت،
باز هم اينچنين ولع حفظ و گسترش قدرت دارد در
تاريخ ايران
کم سابقه است.
تجربه همه انتخابات بعد از جنگ – با عراق- نشان داده است که
هرگاه مردم حضور گسترده ای در انتخابات داشته اند نيروهای
منتقد وضع موجود موفق به پيروزی شده اند و هرگاه مشارکت عمومی
کم بوده جناح راست با بسيج نيروهای سازماندهی شده خود پيروز
انتخابات بوده است.
شاه می‌گفت اگر من بروم ايران ايرانستان می‌شود اما در عمل اين
امر اتفاق نيافتاد. دليل اين امر اتحاد مردم و رهبری آيت الله
خمينی بود. اما آيا اگر آن وضعيت دوباره تکرار شود می‌توان
ايران را حفظ کرد و از فروپاشی کشوری که 4000 سال سابقه تاريخی
دارد جلوگيری کرد؟
حرکت بولدوزری آقای احمدی نژاد کشور و منابع ملی ما را به سوی
نابودی سوق خواهد داد و
انتقاد و اعتراض به اين وضعيت وظيفه ماست.
آقايان از طريق چوب حراج زدن به منابع ملی اين کشور و خرج کردن
از جيب اين ملت می‌خواهند بگويند که آمريکا را شکست داده اند
که نمونه اش قرار فروش نفت به هندوستان و پاکستان است.
در دوره فعلی اپوزيسيون
بايد با چراغ خاموش حرکت کند البته هيچگاه نبايد موضع اعتراضی
و انتقادی را کنار گذاشت. بايد با نقدهای مستدل و منطقی اوضاع
را بررسی کرد.
گروههای منتقد داخلی بايد بسوی شکل گيری يک ائتلاف ملی حرکت
کنند و همچنين در ميان توده های مردم نفوذ يابند. نفوذ در قشر
دانشگاهی و روشنفکر به تنهايی کافی نيست و اين نقصی است که در
انقلاب 57 هم در ميان گروههای سياسی وجود داشت و آن عدم وجود
پايگاه در طبقلت مختلف اجتماع است.
نگران کاهش امکان فعاليت سياسی در دانشگاهها نباشيد، چرا که
دانشجويان کارهای ديگری هم می‌توانند بکنند. دانشگاه همواره يک
نيروی محرکه بوده است و دانشجويان می‌توانند حلقه واسط گروههای
مختلف باشند. خويشتن داری و خود را نباختن در بلاها و سختی ها
بسيار مهم است. دانشجويان با وجود فشارهای ناحق وارده بايد
اصالت خود را حفظ کرده و از احساساتی شدن پرهيز کنند. |
