ماه رمضان از امروز شروع  شد . باز برای تر و خشک روزه اجباری شد و بدون توجه به وضع جسمانی افراد يا مريضی برخی، دوباره آب خوردن و غذا خوردن و بسياری چيزهای ديگردر بيرون از خانه ممنوع شد وحتی بابتش طرف را می برند و کتک و شلاق می زنند. دوباره شکايت و مخفيانه غذا خوردن در خيابانها توسط عده ای از جوانان که يا نمی توانند و يا نمی خواهند روزه بگيرند شروع شد. بمناسبت همين ماه علاوه بر فرستادن طلاب و مبلغين به شهرها و روستاها هر 6 کانال صدا و سيما شروع به تبليغ و بيان وظايف مردم در اين ماه کرده اند. مثلا در يکی از اين برنامه ها خانمی از يک روحانی سئوال کرد که ما نمی دانيم که بچه مان می تواند روزه بگيرد يا نمی تواند. و آن اقا جواب داد اگر نمی تواند روزه بگيرد ببريدش مسافرت تا در مسافرت بتواند غذا بخورد! يعنی برای هر کاری راه فراری شرعی اش هست، حتی روزه! بچه را 30 کيلومتر از شهر دور کنند تا او بتواند غذا بخورد. که لابد کوپن بنزين اين نوع سفرها را هم دولت خواهد داد!

تا آنجا که مادر و پدرم می گويند،  مردم قبل از جمهوری اسلامی هم روزه می گرفتند و ای بسا سفت و سخت تر از حالا، چه نيازی به هزينه کردن سالی ميلياردها تومان، فرستادن اين همه طلبه و مبلغ و آيت الله و حجت الاسلام به شهر و روستاهاست؟ مگر اينکه پيچ ومهره روزه شُل شده باشد و اينها بروند که پيچ ومهره ها را سفت کنند. والا به اين لشکر کشی چه نيازی بود. البته هم امثال من و هم مردم کوچه و بازار خوب می دانند که اين لشکرکشی  نه از حب علی، که از بغض معاويه است. اين سپاه را برای تبليغ خودی ها برای انتخابات مجلس فرستاده اند به شهر و روستا و ده کوره تا عليه اصلاح طلبان حرف بزنند و از دولت تعريف و خودی ها را تبليغ کنند. 6 کانال تلويزيونی هم به بهانه رمضان و روزه مشغول همين کار است.