طی سه هفته گذشته آمريکا دو بار ايران را تهديد به بمباران کرد. در ابتدا "جرج بوش" رئيس جمهور آمريکا اواخر ماه اوت ضمن سخنرانی خود در برابر اعضای سازمان بازنشستگان "لژيون آمريکا" اعلام کرد که ساخت سلاح هسته ای توسط ايران تهديد وقوع "هولوکاست هسته ای" برای تمامی خاور نزديک است که اين تهديدی نه در سطح منطقه ای، بلکه در سطح جهانی است و افزود که آمريکا تا دير نشده است با اين خطر مقابله خواهد کرد. هيچگاه رئيس جمهور آمريکا تا اين حد مستقيم در رابطه با آمادگی اين کشور برای انجام عملياتی نظامی عليه ايران صحبت نکرده بود.

اطلاعات "سندی تايمز" لندن که از سوی"الکسيس دبات" کارشناس آمريکايی در امور امنيت ملی از مرکز نيکسون فاش شد نيز ادامه سخنان بوش بود. اين اطلاعات درباره برنامه پنتاگون برای وارد ساختن ضربات گسترده هوايی به 1200 هدف در ايران است. هدف اين طرح، ناتوان ساختن نظامی ايران طی سه روز است.

به احتمال زياد چنين برنامه ای، حقيقتاً نيز وجود دارد. اولاً به اين دليل که اين سناريو برای عمليات نظامی از نقطه نظر نظامی مناسب ترين عمليات در بين تمامی آنچه اعلام شده بود است و دومً، اين روش آمريکاست که از قبل و بطور مفصل درباره برنامه های خود اطلاعات منتشر کند. هدف از يک سو جنگ روانی و از سوی ديگر آماده سازی جامعه از قبل برای جلوگيری از واکنش در برابر تلفات جانی است.

مسلم است که در روزهای اخير تهران از سوی آمريکا تحت فشار قرار گرفته است. بويژه که تا کنون با چنين خشونتی درباره عملياتی نظامی و محتمل به ايران هشدار داده نشده بود. چه چيز در پشت اين قضيه است؟

بعيد است که خشونت آشکار در سياست کنونی آمريکا در رابطه با ايران را بتوان تنها با برنامه هسته ای آن مرتبط کرد. مسلم است که ساخت صنايع هسته ای که در صورت وجود اراده بتواند سلاح هسته ای توليد کند، به علاوه برنامه موشکی که ساخت قويترين ذخاير موشکی در منطقه را در نظر دارد، نيازمند بيشترين توجه است. اما عوامل ديگری نيز وجود دارند.

عاملی که بيش از همه سبب عصبانی شدن آمريکاست، سياستی است که تهران در منطقه اجرا می کند. رئيس جمهور ايران گفته است ايران نيروی کافی برای پر کردن خلائی را دارد که بدنبال خروج آمريکا از عراق بوجود می آيد. "کاندوليزا رايس" وزير امور خارجه ايالات متحده آمريکا ضمن تفسير همين امکان "پر کردن خلاء توسط ايران" تاکيد کرد که دقيقاً مشکل خروج از عراق همين است. اين تنها نگرانی امريکا نيست. وزرای کشورهای عربی که در نشست اتحاديه عرب در قاهره شرکت داشتند نيز در رابطه با اين سخنان رئيس حمهور ايران ابراز نگرانی بسيار کردند. مقامات کشورهای عربی اين را دخالت ايران در امور داخلی عراق می بينند. و اين تنها آن چيزی است که علناً اعلام شد.

رژيم حاکم بر تهران که دارای پتانسيل اقتصادی، نظامی و مواد خام نفتی نيز می باشد، با قدرت طلبی های منطقه ای خود حقيقتاً مشکلی جدی برای کاخ سفيد شده است. بنظر می رسد که در واشنگتن هنوز نمی توانند سياستی مشخص را در رابطه با ايران در صورت خروج خود از عراق تدوين کنند. درز دائم اطلاعات در رابطه با برنامه های پنتاگون برای وارد ساختن ضرباتی هوايی به ايران نيز از همين جا نشات می گيرند.

مسئله ديگر اين است که اين تهديدها تا چه زمانی ادامه خواهند يافت؟ بعقيده برخی از مسئولين سياسی اتحاديه اروپا که با سياست آمريکا در خاور نزيک آشنايی دارند، اگر تهران راه ديگری برای واشنگتن باقی نگذارد، انجام عمليات نظامی آمريکا عليه ايران می تواند کاملاً محتمل باشد. بسختی می توان وضعيتی را تصور کرد که در آن آمريکا متفقين خود در خاور نزديک را تک به تک در مقابل ايرانی که يک گام با بمب اتمی فاصله دارد، قرار دهد.