روز بيست دوم شهريورماه مصادف با سالروز مرگ همکار عزيز مان پيمان رضی لو می باشد. در چنين روزی در سال 1382 پيمان در شيفت بعد از ظهر در اثر فشار کار زياد جان خود را از دست داد.
چهار سال از مرگ همکار عزيزمان پيمان رضی لو می گذرد هنوز ياد اين عزيز جان باخته را فراموش نکرده ايم هنوز از مرگ همکار عزيزمان محمود خيامی که به علت فشار روحی جان باخت رهائی نيافته بوديم که شاهد مرگ عزيز ديگری شديم. علی اکبر شورگشتی نيز قربانی محيط های نا امن کاری که سوغاتی سرمايه داران می باشد گرديد.

بيست دوم شهريور سالروز مرگ رضی لو همکار عزيزمان در خط توليد پژو می باشد. پيمان يک جوان پر شوری بود که جهت کار به شرکت ايران خودرو آمده بود. او همچون ديگر همکاران خود در سه شيفت متوالی روزانه بيش از يازده ساعت کار می کرد به اميد روزی که در ايران خودرو استخدام شود و شرايط سخت کاری را تحمل می کرد. اما محيط های کاری سرانجام پيمان و خيلی های ديگر همچون اميد اولادی را از پا انداخت. چهار سال از آن روز گذاشته است. شرکتهای پيمانکاری گسترش يافته است. استخدام های رسمی رنگ باختند، محيط های کاری نه تنها امن نشدند بلکه دهها نفر ديگر در همين محيط جان خود را از دست دادند. دهها نفر از کار افتاده و خانه نشين شدند. رکورد توليد را قطع کردند. در حاليکه تورم هر روز بالا می رود نه تنها حقوق ما افزايش نيافت بلکه با قطع بسياری از مزايا باعث تحميل فشارهای بيشتری به ما کارگران شدند. توليد هر روز افزايش می يابد. از سهم صادرات چيزی نصيب ما نمی شود. اکنون استخدام رسمی در شرکت به يک رويای دست نيافتنی تبديل شده است.

اگر پيمان جان خودرا از دست داد به خاطر ساعت کار زياد بود. اگر اميد اولادی مرد به خاطر شرايط سخت کاری بود و اگر امروز دهها نفر ديگر معلول و از کار افتاده شده يا جان خودرا از دست می دهند به خاطر محيط نا ايمن کار می باشد. آيا شرايط کاری بهتر شده است؟ آيا محيط های کار ايمن شده اند؟ آيا رفاه زندگی ما بالا رفته است؟ مطمئنا جواب همه مان منفی است.

ماه رمضان از راه رسيده است. ماهی که برای ما کارگران چيزی جز زجر و عذاب دست آوردی ديگری ندارد. چون بايد طبق معمول ۱۰ ساعت کار کنيم و از طرفی نتوانيم بدهی مان را پرداخت کنيم و يا با آرامش زندگی کنيم.

در حاليکه دولت با بوق کرنا اعلام کرده است در ماه رمضان ساعت کاری کاهش خواهد يافت شرکت ما نه تنها ساعت کاری را کاهش نداده است بلکه با زدن از وقت چای خودمان آنرا زياد کرده است. طبق اعلام مديريت های سالن ها ساعت شروع کار از ساعت ۵۵/۶ دقيقه به ساعت ۴۵/۶ دقيقه تغيير يافته است و از طرفی پايان کار نيز به ساعت ۴۵/۱۵ اعلام شده است. همانطوريکه ملاحظه می کنيم ساعت کاری حتی نسبت به زمان عادی افزايش يافته است، چون مديريت دلش به حال ما سوخته و نگذاشته زمان صبحانه تلف شود.

در حاليکه طبق اعلام رسمی دولت ساعت کاری در همه ادارات حدود دو ساعت کاهش يافته است پس چرا ساعت کاری ما کاهش نيافته است. چطور ما کارگران ۱۱ ساعت يکسره کار کنيم ولی ديگران ۵ ساعت؟

خيلی از دوستان تحمل اين وضع را ندارند. در اين هوای گرم خيلی ها از پا می افتند، برای اينکه خيلی دوستان مريض نشوند يا مريض هستند مجبورند چيزی بخورند ولی کجا و چطوری؟

نيروهای حراست بالای سر کارگر بدبخت ايستاده اند. اگر از دست حراستی ها نجات پيدا کنی انجمنی ها اجازه اين کار را نخواهند داد.

با کمال تاسف تنها جای امن برای کارگر دستشوئی ها می ماند. نان های ريخته در دستشوئی نشان از اين کارها می دهد.

کارکردن احتياج به انر‍ژی دارد. اگر امروز پيمان در ميان ما نيست قربانی همين شرايط کار شد.

ا- ساعت کاری بايد کاهش يابد. کار کردن ۱۲ساعت ( ورود به اکثر سرويسها ٣۰/۵ و خروج از اکثر سرويسها ٣۰/۵ می باشد) بدون خوردن و آشاميدن در اين هوای گرم و ساعت طولانی غير قابل تحمل می باشد

۲- مديريت بايد درب رستورانها را باز گذاشته و غذای سرد و آماده در اختيار همکاران که قادر به روزه گرفتن نيستند قرار بدهد.

٣- نيروهای حراست و انجمنها حق تفتيش کارگران را در محيطهای سالن بخصوص موقع ناهار و شام را نداشته باشند.

۴- شرايط اعلام شده از طرف شرکت برای کم نکردن بدهی در ماه رمضان مورد قبول ما نيست چون چيزی برای ما ندارد، بلکه فقط يک قسط عقب می افتد ولی اکثر کارگران خرج زندگی دارند، بيرون بدهی دارند، درآستانه بازگشائی مدارس هستيم، بچه ها لباس می خواهند وسايل می خواهند اکثر کارگران بدهکار هستند. بيش از ۷۰% حقوق دريافتی به بانک ها پرداخت می شود. کارگران نمی توانند با اين حقوق دريافتی بدون اضافه کاری امور زندگی خودرا بچرخانند. مديريت يا بايد سرويس اضافه کاری را داير کند و يا به همه ساعت اضافه کاری طبق ماه تير پرداخت کند.
ما ياد پيمان و تمام کارگرانی که در اثر محيط های ناامن کاری به خصوص اميد اولادی و همکاران تازه جان باخته مان علی اکبر شورگشتی و محمود خيام و دهها کارگر ديگر که در طی يک هفته درزمان تعطيلات تابستانی جان خودرا از دست دادند را گرامی می داريم. ما ياد همه زندانيان در بند به خصوص کارگران زندانی آقای اسانلو و محمود صالحی را گرامی می داريم.

جمعی از کارگران شرکت ايران خودرو