دكتر مصطفی معين وزير علوم در کابينه خاتمی و کانديدای رياست جمهوری دوره نهم در ديدار اعضای شورای مركزی انجمن اسلامی دانشجويان دانشگاه تهران و علوم پزشكی تهران با وی، ضمن انتقاد شديد از اظهاراتی كه اخيرا تحت‌عنوان «اعتدال» بخش مهمی از نيروهای اصلاح‌طلب از جمله وی و حاميانش را از كانون اصلاحات به حاشبه می‌رانند گفت:

اگر اسم دست‌روی‌دست گذاشتن، فرصت‌سوزی و تکرار اشتباهات گذشته، سازش با برخی ساختارهای قدرت و هزينه نپرداختن‌ها را اعتدال بگذارند، اين «به‌اصطلاح اعتدال» را من قبول ندارم.

من اين تفکيک نيروهای اصلاح‌طلب كه اخيرا باب شده و به نام افراطی و راديکال يا معتدل انجام می‌شود، با انگيزه‌های سياسی است و برای ايجاد اختلاف و نيز منزوی‌کردن آنهايی است كه به خاطر آرمان‌گرايی خود نمی‌خواهند به وضع موجود تن دهند. اگر افراط بد است، تفريط هم بد است.

اعتدال آن است كه هم آرمانها را داشته باشيم و هم به واقعيت‌ها توجه کنيم. واقعيت‌ها عبارتند از آگاهی‌نداشتن جامعه، فقر، فساد، تبعيض و بی‌عدالتی، تمرکز قدرت، تشتت در بين گروه‌های اصلاح طلب، انفعال نخبگان ... و آرمان‌هايی چون کسب آزادی‌های اساسی، دموکراسی، حقوق بشر و حقوق شهروندان، عدالت و رفاه ، اخلاقيات اجتماعی. 

در اين کشور عناصر حرفه‌ای و باندها و محافلی وجود دارد که برای حفظ قدرت به هيچ قاعده و قانون و اخلاق يا شرعی پايبند نيستند. برخی احساس می‌كنند من ممكن است در آينده باز هم مزاحم کار آنها شوم، بنابراين هر از گاهی نيشی می‌زنند.شما به کرات نمونه‌های آنرا در برنامه 30 : 8 شب تلويزيون و بعضی از روزنامه‌ها ملاحظه می‌کنيد.

آن چه در 2 خرداد اتفاق افتاد يك نه بزرگ بود به عملکرد گذشته که در انتخابات نهم نيز به نوعی ديگر تکرارشد؛ چرا كه قاطعيت كافی در اجرای شعارها و مواضع مترقی اعلام شده وجود نداشت. اگر خودمان را نقد نکنيم، اشتباهات و تجربيات ناموفق قبلی تکرار خواهد شد. يكی از ضعف‌های ديگر هم اين است كه احزاب اصلاح‌طلب منابع مالی ندارند و حتی در اين فرصت 8 ساله از راه‌های قانونی و مشروع برای ايجاد منابع مالی استفاده نكردند.