|
مذاکرات سفرای جمهوری اسلامی و امريکا در عراق به پايان رسيد.
سرپرستی هيات جمهوری اسلامی را دراين ديدار حسين
اميرعبداللهيان برعهده داشت. او درپايان مذاکرات مطالبی را
بعنوان محتوای مذاکرات باخبرنگاران در ميان گذاشت که عمدتا
تائيد و ستايش از هيات ايرانی بود تا محتوای مذاکرات. از جمله
گفت:
مذاکرات بمدت ٥/٢ ساعت در دفتر نخست وزيری عراق برگزار شد.
اقدامات آنها
در باز گذاشتن دست برخی جريانات تروريستی را مورد انتقاد قرار
داديم.
هيات
آمريكايی استدلال قانع‌كننده‌ای در اين خصوص در جلسه به عمل
نياورد (نداشت).
دولت عراق خواستار تداوم مذاكرات شد و ما توافق كرديم كه
گفت‌وگوها در زمان مناسب
ديگری بنا به دعوت و هماهنگی دولت عراق برگزار شود.
در مرحله‌ی دوم مذاكرات اين
موضوع (دستگيری فرماندهان سپاه در اربيل عراق) را به تفصيل
مطرح کرديم و اين اقدام که مغاير
كنوانسيون وين است را به آمريكايی‌ها گوشزد
كرديم.
رئيس هيات مذاکره کننده جمهوری اسلامی که فرهنگ سخن گفتنش
نشانه نظامی بودنش است و ما از کلی حرف های حاشيه ای و
خودستائی اين چند جمله بالا را استخراج کرديم، در بخش ديگری از
مصاحبه خود تنها به دو نکته بعنوان نظرات طرف امريکائی اشاره
کرد. از جمله "امريکائی ها سناريوهای تبليغاتی خودشان را جدای
از آنچه كه از درون مذاكرات پی‌گيری می‌شود طراحی می‌كنند.
"
عبدالهيان در باره اين سناريو و مسائلی که درون مذاکرات – بقول
ايشان- پيگيری می شده کدام بوده؟ هيچ اشاره ای نکرد و تنها در
پايان اين مصاحبه جمله ای را بعنوان نظر امريکائی ها مطرح کرد
که نشان ميدهد امريکائی ها در کنفرانس بغداد همچنان ايران را
بعنوان متهم به دخالت در حوادث عراق پشت ميز مذاکره نشانده
اند. عبدالهيان دراين مورد، اين جمله را گفت:
"هيات آمريكايی شرايط موجود
عراق را دشوار و چالش‌برانگيز خواند و برای خروج از اين شرايط
خطرناك، از ايران
درخواست مساعدت كرد.
"
معنای اين جمله که قطعا بصورت ديگری از سوی امريکائی ها طرح
شده و عبدالهيان به ميل و سليقه حکومت چنين گفته، يعنی، اگر
امريکائی ها برای جمهوری اسلامی نقشی در حوادث عراق قائل
نبودند، ديگر چه نيازی به مساعدت( بخوانيد عدم دخالت) بود؟
بی شک در روزهای نزديک شرح دقيق تری از آنچه در کنفرانس بغداد
گذشت روی شبکه های خبری قرار خواهد گرفت و نا گفته های از مردم
پنهان نگاهداشته شده فاش خواهد شد. |
