عبداله رمضان زاده قائم مقام دبيركل جبهه مشاركت و سخنگوی دولت خاتمی، در يک نشست اصلاحی با نام "چشم انداز" طی سخنانی گفت: جامعه به دليل مايوس شدن از شعارهای اقتصادی و سياسی در حال پيش‌روی به سمت راديكاليسم است. تلاش كنيم جامعه را به سمت حركت‌های قانونی پيش ببريم. تنها گزينه ايجاد تغييرات اجتماعی است.

در سالهای اصلاحات دانشجويان در نتيجه عدم تحقق خواسته‌های‌شان به سوی راديكاليسم سوق داده شدند. طيفی از حاكميت از اين راديكاليزه شدن نه تنها ناراحت نشد، بلكه خوشحال هم شد؛ چراكه ابزار لازم برای مقابله با اصلاح‌طلبی را در شرايط عادی نداشت. اما ابزار لازم برای سركوب بموقع حركت‌های راديكال را داشت. اين طيف از حاکميت از پروژه "عبور از خاتمی" جلوگيری نكردند، بلكه خوشحال هم شدند.

طيف مقابل چون نمی‌توانست شعار سياسی بدهد به شعار اقتصادی روی آورد و وعده‌های غيرقابل تصور اقتصادی داد و توانستند رای بخشی از جامعه را جلب كنند.

وعده‌های اقتصادی بسيار گسترده كه از بنيان معلوم بود تا چه حد غيرقابل تحقق است، در نهايت به سقوط جريان اقتدارگرا منجر خواهد شد. اکنون مصيبت بزرگ اعتمادسوزی درجامعه است.

وعده " ايجاد3 ميليون شغل صنعتی در سال" يا " ايجاد 9 ميليون واحد مسكونی در سال" می دهند. در حالی كه اين شعارها حداقل در 4 سال و حداكثر تا 15 سال ديگر هم قابل تحقق نيست. درعين حال اعلام می‌كنند كه قبلی‌ها فاسد بودند و ما عرضه داريم و سالم هستيم. اما وقتی مردم می‌بينند كه اين وعده‌ها هم محقق نمی‌شود اعتماد اجتماعی از بين می‌رود.

آنها که از سياستگرايان نااميد شدند رفتند در روزنامه‌ها مقاله نوشتند و يا در خانه‌هايشان نشستند. اما اگر از طبقه‌ ضعيف اقتصادی سلب اعتماد كامل شود، دست به آشوب می‌زنند كه نمونه آن را در موضوع سهميه بندی بنزين ديديم. آن شورش نتيجه نبود همين اعتماد اجتماعی است که گفتم. حركت‌های راديكال خود را نشان خواهند داد.

نبايد از رشد حركت‌های راديكال و كور خوشحال شد، زيرا ممكن است دامن خيلی‌ها را بگيرد.

اگر خواهان جلوگيری از آنارشيسم، افراطی‌گرايی و اقتدارگرايی در جامعه هستيم بايد همان‌گونه كه در سند چشم‌انداز ديده شده به حركت‌های اجتماعی روی بياوريم و برای بازسازی اعتماد از ميان گروه‌های كوچك آغاز و حركت مكرر برای رسيدن به گروه‌های بزرگ‌تر را ادامه دهيم.

 وقتی برای يك حزب قانونی می‌توانند نامه‌ای بفرستند و آن‌ها را به دادگاه بخوانند تصميم می‌گيرند آنها را با بگير و ببند بترسانند، اين هم حركتی  افراطی است، از آنسو.

رمضان زاده در پاسخ به چند سئوالی که حاضران طرح کردند، از جمله گفت:

بايد شعارهای تند افراطی را  کمرنگ کنيم و از هزينه کردن های سياسی بی جا خودداری کنيم، و با آرام کردن فضا سلاح افراطيون را از دست آنان بگيريم .

از نظر ما اعتراف سياسی در داخل زندان غير قابل قبول است. اصلا درست يا غلط بودن اين اعترافات مطرح نيست، بلکه اين شيوه اعتراف گيری غير قانونی و ناپسند است و از نظر من برنامه تلويزيونی "به اسم دموکراسی" توهين به جمهوری اسلامی است. مقايسه ايران با کشورهائی که در آن انقلاب های رنگی رخ داده است ظرفيت های نظام را پائين تصور کردن است و تاکيد ميکنم در فضای باز سياسی و آزادی مطبوعات و احزاب سياسی تمام اين توطئه ها در حرکت های مردمی حل خواهد شد. توطئه های آمريکا در حکومت های ديکتاتوری جواب می دهد. اينکه آمريکائی ها در تلاش برای تغيير نظام سياسی ايران و يا حداقل تغيير رفتار سياسی ايران هستند هيچ شکی نيست، ولی در فضای باز سياسی اين امکان از آمريکائيها گرفته خواهد شد در غير اين صورت در دام آنها خواهيم افتاد. آمريکا در مقابل ايران هيچ غلطی نمی تواند بکند به شرط اينکه همه ملت ايران آزادانه بتوانند انتخاب کنند.