پنج شنبه 18مرداد 86، مطابق با دعوت کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری {آی تی يو سي} و فدراسيون بين المللی کارگران ترابری {آی تياف} قرار بود يک گردهم آيی کارگری در خانه ی منصور اسانلو در خيابان گلبرگ {مسيل باختر} برگزار شود. از آغاز روز چند ده تن پليس امنيتی، در فضای سبز کنار ساختمان يا در کنار جدول های خيابان و درسمت مقابل  خيابان نشسته يا ايستاده يا در خودروهايشان سوار بودند و آماده ی بازداشت کسانی که بخواهند وارد خانه شوند. ماموران با محاصره خانه، ديدار کنندگان را تا ساعت يازده و نيم صبح که مسير من به آن جا افتاد تارانده يا بازداشت کرده بودند. افراد اونيفورم پوش يا وسايل حمل و نقل مخصوص بازداشت افراد {معمولا يک گلف استيشن ويژه ی حمل بازداشت شدگان} که در صورت لزوم خودرو های کمکی را هم خبر می کنند در صحنه حضور داشتند {احتمالا به اين دليل که ديدار کنندگان از لحظه ی اول  از برنامه ی تهيه ديده شده برای آنان آگاه نشوند}. يکی دو نفر دور بين به دست هم از افرادی که از خيابان می گذشتند و فکر می کردند ممکن است بخواهند به خانه نزديک شوند يا به قيافه های شان مظنون می شدند فيلم بر داری می کردند و چند نفری هم در صف مقدم جبهه کنار جدول نشسته بودند. در آخرين تماس مشخص شد که شماری از ديدار کنندگان تا اين ساعت{7 بعد از ظهر} به خانه های خود باز نگشته اند.

خبرگزاری مهر درنقش سخنگوی مقامات حکومتی، شب قبل از اين اجتماع اعلام داشته بود که تجمع مقابل منزل منصور اسانلو، رئيس زندانی هيئت مديره سنديکای شرکت واحد، مجوز نداشته و غير قانونی است. منابع فعال در سنديکای کارگران شرکت واحد تأکيد کرده بودند که تجمعی را در مقابل منزل اسانلو اعلام نداشته و مردم فقط قصد ديد و بازديد با خانواده او را داشته اند.

همچنين در اين گزارش خبرگزاری مهر آمده بود که نهاد های حکومتی "سنديکای کارگران شرکت واحد" را به رسميت نشناخته و مجوزی برای آن صادر نکرده اند. در صورتيکه  سنديکای کارگران شرکت واحد از طرف نهادهای بين المللی به رسميت شناخته شده است و منصور اسالو در ماه گذشته در نشست ساليانه ILO و فدراسيون بين المللی حمل و نقل در لندن شرکت کرده بود.