سرانجام تلخ تراز زهر
شيرين کامی "رد صلاحيت"
عباس عبدی

در عرصه سياسی کشور ما همه عالم و آدم بايد آزادی‌های سياسی را رعايت كنند و مانع حضور ديگران در انتخابات و ساخت قدرت نشوند و اين وظيفه‌ای انكارناپذير است، مگر برای خودمان، كه رد صلا‌حيت و منع آزادی ديگران نه تنها از سوی ما بد نيست، كه خوب و مشروع بلكه واجب هم هست. رژيم گذشته محكوم است، كه چرا مانع حضور و مشاركت انتخاباتی كسانی می‌شد كه سلطنت، آن هم از نوع محمدرضا شاهی را قبول نداشتند و فقط سرسپرده‌ها را اجازه شركت می‌داد، اما همان رد صلا‌حيت ها و خصلت منفی امروز به عنوان دستاورد و خدمتی عظيم!! معرفی می‌شود. به اين جمله توجه كنيد كه آن را يكی از اعضای مجلس حاضر كه با استفاده از همين دستاورد عظيم بر صندلی مجلس تكيه زده است فرموده است: «به اعضای شورای محترم نگهبان هم می‌گويم كه در تمام دنيا و انواع رژيم‌ها و حكومت‌ها، كسانی می‌توانند وكيل، وزير، استاندار و فرماندار شوند كه معتمد و سرسپرده به رژيم‌های حاكم بر كشورشان باشند، بنابراين مبادا همانند دوره ششم باز هم برخی افراد را تأييد صلا‌حيت كنيد كه اساس نظام مقدس جمهوری اسلا‌می را قبول نداشتند...»(تکرار مضمون توصيه رهبر به اعضای شورای نگهبان در ديدار اخيری که با وی داشتند- پيک نت)

فرض كنيم كه رد صلا‌حيت در همه نظام‌ها همان‌طور كه اين آقا خواهان آن است باشد، و به دليل همگانی بودن اين ارتكاب آن رفتار حق هم باشد!! خوب آيا می‌پذيريم كه با همفكران ما هم در همه دنيا همين‌طور برخورد شود؟ اما دليل مهم‌تری برای نقد اين منطق وجود دارد. اگر آدم رد صلا‌حيت شده از نظر رد صلا‌حيت‌كننده، صالح نباشد و حتی فاسد باشد، خوب اين را به مردم اعلا‌م كنند تا مردم به او رأی ندهند، اما اگر مردم به همين افراد رد صلا‌حيت شده علا‌قه‌مند هستند و آنان هم رد صلا‌حيت را نقطه قوت و افتخار خود می‌دانند، در اين صورت تعريف شما از نظام و رژيم چيزی غير از مردم خواهد بود و كم‌كم جدايی ميان نظام و مردم به حدی خواهد رسيد كه اينگونه منطق‌ها هم كارايی خود را از دست خواهند داد.

اگر افراد رد صلا‌حيت شده، تاييد شوند از دو حال خارج نيست. يا رای می‌آورند يا رای نمی‌آورند. اگر نمی‌آورند پس اين همه مانع سازی و صدای اعتراض خريدن و ناخوش نامی ‌برای چيست؟ اما اگر رای می‌آورند (ولو هر عقيده‌ای داشته باشند) در اين صورت اين كار(رد صلاحيت) چيزی جز خالی كردن پايه‌های حكومت از حمايت مردم نيست. البته ابتدا آثار آن چندان ملموس و خطرناك نمی‌نمايد و حتی شيرين هم جلوه می‌كند، اما كم‌كم كه آثار آن هويدا شد ديگر رد صلا‌حيت‌های محدود هم پاسخگو نخواهد بود و بايد تا نهايت حذف پيش رفت همچنان كه اكنون در حال پيشروی هستند. اما به كدام سو؟ همان سويی كه ...( خلاصه شده و برگرفته از اعتماد)