عضو كميسيون برنامه و بودجه مجلس هفتم "غلامحسين مظفری" از فراکسيون اقليت و نماينده نيشابور، بجای آنکه در نطق پيش از دستور و از پشت بلند گوی مجلس حرف های خود را بزند با خبرنگار دانشجوئی ايسنا مصاحبه کرده و گفته است:

«در حوزه اقتصاد اتفاقات بدی افتاده است. چرا برخی نمايندگان وحشت دارند از رئيس‌جمهور  سئوال کنند؟ مگر رييس‌جمهور دائما از عوامل پشت پرده سخن به ميان نمی‌آورد؟ چرا اين اسامی را لااقل در جلسات غيرعلنی و غيررسمی با نمايندگان در ميان نمی‌گذارد؟ چرا نمايندگان نبايد از ماهيت واقعی پدرسوخته‌هايی كه مردم را بيچاره كرده و مملكت را به قهقرا برده‌اند با خبر باشند!؟

آقای رييس‌جمهور وقتی سخن از برخورد با رانت، فساد و تبعيض می‌كند ابتدا بايد كانون توجهش را متوجه تخلفات، اجحافات و رانت‌های داخل وزارتخانه‌های بازرگانی و آموزش و پرورش بکند.

آقای رييس‌جمهور چرا در مورد فروش برنج بی‌كيفيت به معلمان هيچ سوالی از وزرای آموزش و پرورش و بازرگانی نكرد؟ چرا به جای دادن «بن» و مجبور كردن معلمان به خريد از فلان فروشگاه به آنان كارت اعتباری ندادند تا از هر فروشگاه يا مغازه‌ای كه خواستند خريد كنند؟

كيفيت برنج وارداتی كه به معلمان فروخته می‌شود به حدی پائين است كه اگر همان برنج را به مرغ‌داری‌ها بدهند، آنها هرگز اين برنج را به مرغ‌ها نمی‌دهند.

پشت صحنه واردات برنج برای يك ميليون و يکصد هزار معلم بسيار مبهم است. حجم واردات اين برنج بی‌كيفيت با فرض سهميه 10 كيلوگرمی برای هر معلم، بسيار بالا بود. 30 هزار تومان بن به معلمان در قالب شش قلم كالا به آنها داده شد و به آنان گفته شد حتما از فلان فروشگاه خريد كنيد. برخی از معلمان نيز برای نشان دادن اعتراض‌شان با سوراخ كردن كيسه برنج‌های خريداری كرده از فروشگاه مربوطه، سعی در ريختن اين برنج بی‌كيفيت در طول مسير داشتند كه تا هم اين برنج به خانه نرسد و هم به مردم نشان دهند بر معلم چه می‌گذرد.  حتی وضع از اين هم بدتر شد به گونه‌ای كه دربرخی مدارس كالاهای تعيين شده در انظار دانش‌آموزان به شكلی به معلمان داده شد كه آنان مجبور بودند با زير پا گذاشتن شان معلمی‌شان در مقابل چشمان تيزبين و كنجكاو دانش‌آموزان در صف ايستاده و اقلام‌شان را خريداری كنند.