نماز ديروز تهران را آيت الله توطئه گر و دروغگوی تهران "احمدجنتی" خواند. جنتی يکبار ديگر چشم در چشم مردم دوخت و هم درباره انتخابات رياست جمهوری و دوز و کلکی که خودش از جمله سوار کنندگان آن بود (به شهادت اعتراضات شيخ مهدی کروبی و هاشمی رفسنجانی) يک مشت دروغ و عوامفريبی تحويل داد و درباره سهميه بندی بنزين هم خاک به چشم مردم پاشيد و آنان را اوباش خواند. نبايد خنديد، بايد خواند و به آن اميدهائی که امثال احمد جنتی به ادامه عوامفريبی ها دارند انديشيد و برای آن چاره ای فکر کرد. جنتی گفت:

همان‌‏طور كه در مدرسه بچه‌‏ها يكی از خودشان را به عنوان شهردار مدرسه انتخاب می‌‏كنند، در سوم تير نيز مردم يكی از خودشان را برگزيدند.

يكی از دوستان نقل می‌‏كرد آن زمان سوار تاكسی شده بود و راننده تاكسی گفته بود من می‌‏خواهم به آقای احمدی‌‏نژاد رای بدهم زيرا مادرم چند سالی است كه مرده و ديشب به خوابم آمده و گفته به احمدی‌‏نژاد رای بده.(تعبير ديگری از سخنرانی آيت الله مشکينی در نماز جمعه قم، پس از انتخابات مجلس هفتم که گفت امام زمان به خوابش آمد و ليست را داد)

 جنتی در تائيد طرح مقابله با بد حجابی و فجايعی که در آن ماجرا روی داد و قطعا او خود از طراحان آن بود بود، در کمال بی حيائی گفت: سوم تير از مسائل تاريخی عجيب و غريب انقلاب بود چرا كه زمانی اين اتفاق افتاد كه عده ای گمان می‌‏كردند مردم باورهايشان نسبت به انقلاب 57 كمرنگ شده است و غربی‌‏ها و بلندگوهايشان در داخل نيز چنين القا می‌‏كردند كه مردم از ارزش‌‏های انقلاب 57 دست برداشته و نااميد شده و به غرب گرايش پيدا كرده‌‏اند. اينها همان كسانی هستند كه امروز با طرح امنيت اجتماعی مخالف هستند و سنگش را به سينه می‌‏زنند. پايه‌‏ها و ريشه‌‏ها اين ناهنجاری‌ها در زمان آنها به وجود آمد.

 جنتی در حمايت از دولت احمدی نژاد به ستايش رهبر از احمدی نژاد استناد کرد و گفت:

ايشان درمورد آقای احمدی‌‏نژاد فرمودند ايشان مديری شايسته، كارآزموده، دارای سوابق درخشان و متعهد به رفع محروميت و فساد هستند كه دارای مشی مردمی هستند. آقای احمدی‌‏نژاد شجاع، ساده و خستگی‌‏ناپذيرند.

دبير شورای نگهبان درباره سهميه بندی بنزين نيز با يک عوامفريبی ديگر، بی آنکه اشاره به واقعيات پشت پرده اين تصميم کند و بگويد خطر گسترش تحريم ها و احتمال حمله به ايران عامل اصلی اين تصميم بود،  گفت: اين تصميمی بود كه بايد اتخاذ می‌‏شد. مجلس و دولت و همه مسوولان به فكر اين وضعيت بودند، نمی‌‏شد هر چه نفت داريم، بفروشيم و بنزين بخريم و دود كنيم. مشكلات در شيوه و اجرای كار نيز با تجربه حل می‌‏شود و به تدريج عوارض برطرف می‌‏شود اما در مجموع اين كار به نفع همه مردم است. درست نيست ما سرمايه‌‏های عظيم نفتی را بسوزانيم و هوای مملكت را فاسد كنيم.