|
عباس عبدی طی مقاله ای، نقدی بر گزارش شورای اطلاع رسانی دولت
از عملكرد دو ساله دولت نوشته است که بخش استنادی اين مقاله را
می خوانيد:
1- گزارش دولت هيچ تشابهی با اين نوع گزارش ها كه مرسوم و علمی
و منضبط است ندارد و بی‌مقدمه وارد بخش كشاورزی و دام می‌شود و
سپس بخش مسكن، نفت و انرژی، نظام بانكی، سهام عدالت، صادرات و
واردات و ساير بخش‌ها عناوين ديگر اين گزارش هستند كه هيچ
تناسبی با يك گزارش علمی ندارند.
2ـ در گزارش به نحو لازم و حتی در حداقل هم به اصول و
سياست‌های كلان اقتصادی اجرائی اشاره نشده است كه براساس كدام
راهبرد و سياست‌های اقتصادی دستاوردی وجود داشته است و خواننده
متحير می‌ماند كه اتخاذ چه سياستی منجر به چنين دستاوردهايی
شده است؟ اگر گزارش ادعا می‌كند كه سرمايه‌گذاری خارجی به نحو
بی‌سابقه‌ای در كشور اضافه شده، و نيز اذعان دارد كه فشارهای
جهانی و تحريم‌ها هم همزمان بوده است، اما توضيح نمی‌دهد كه
چگونه و براساس چه سياستی موفق به انجام چنين هدفی شده‌اند.
3ـ فقدان اعتماد به‌نفس در گزارش موج می‌زند. زيرا در همه جا
سعی كرده با ارائه آمار و ارقامی (كه واقعی بودن آنها بحث
ديگری است) خود را بهتر از دولت‌های 16 سال قبل معرفی كند، در
حالی كه چنين امری جز از فقدان اعتماد به‌نفس، از چيز ديگری
ناشی نمی شود. آيا نويسنده گزارش فكر نكرده كه اگر توليدات
پتروشيمی در اين دو سال زياد شده، از آسمان كه نيامده، طبعاً
سرمايه‌گذاری‌های دولت‌های قبلی موجب آن شده است. و اين را
نمی‌توان افتخار اين دولت دانست.
4ـ گزارش مخاطب خود را افراد فهميده و فهيم تصور نكرده است.
لذا آمارهايی را ارايه می‌دهد كه مطمئن است كسی، نويسنده را
برای آنها مواخذه نمی‌كند. آخر چگونه می‌شود كه سود بانكی كم
شود و رغبت مردم برای سپرده‌گذاری بيشتر شود؟؟!! يا اينكه
بحران خارجی و تحريم زيادتر شود و روابط بانكی ما هم دچار
اختلال شود، ولی در عين حال 38 ميليارد دلار سرمايه‌گذاری
خارجی صورت گيرد؟!
5ـ گزارش دنبال ارايه تصويری صحيح از اقتصاد و مملكت نبوده، و
حتی به معيارهای درونی دولت هم توجهی نكرده است. مثلاً آمار
خود را از مراجع غيرمعتبر ارايه كرده. در خصوص آمار اشتغال
مرجع اصلی مركز آمار است و نه وزارت كار، اما چون ارقام رسمی
مركز آمار به نفع نبوده به ارقام مخدوش و غير معين مراكز دولتی
ديگر مراجعه كرده است.
6ـ كيلويی بودن ارقام گزارش از
ويژگی‌های آن است. كلمات سر راست 1000 تفاهم‌نامه، 1000 انجمن
علمی، 600 مصوبه، 500 هزار واحد مسكونی و... از جمله ارقامی
هستند كه معرف اين ويژگی است. يا اينكه 500 هزار نفر به ظرفيت
750 هزار نفری آموزش عالی در اين دو سال اضافه شده است!!
7ـ فقدان اعتماد به‌نفس در موارد ديگر گزارش هم مشهود است، به
طوری كه به مسايل اساسی كه مورد توجه جامعه است، مثل دو يا چند
برابر شدن قيمت مسكن يا رشد نقدينگی يا حجم عظيم مصارف دلاری
از درآمدهای نفتی و... مطلقاً اشاره‌ای نمی‌كند.
8ـ ادعاهايی در گزارش مطرح می‌شود كه توهين به شعور خواننده
است، مثل اينكه در طول تاريخ كشور برای اولين بار كوشش دولت
برای كاهش وابستگی بودجه به نفت نتيجه داده است!!! و در سال
1386 به زير 50 درصد خواهد رسيد!!
10ـ در طول گزارش حتی به يك مورد ضعف و نارسايی اشاره نشده
است، در صورتی كه هر عاقلی می‌داند كه بهترين سياست‌ها هم
مآلاً منجر به بروز مشكلاتی می‌شوند كه بايد آنها را ذكر كرد
ولی همان فقدان اعتماد به‌نفس كه در زير پوشش نمايش افراطی
اعتماد به‌نفس پنهان می‌شود، مانع از آن می‌شود كه دولت ضعف‌ها
را ببيند يا اگر ديد جرأت بيان و توضيح آنها را داشته باشد.
11ـ بخشی از آمارهای ارايه شده رسمی نيستند، و از دل بدنه
كارشناسی دولت برنيامده‌اند. اگر دولت به هر دليلی آمارهای
رسمی را معتبر نمی‌داند، بناچار بايد سازوكار ديگری را برای
ارايه آمار ارايه دهد، پيش از آنكه در گزارش رسمی خود به آنها
استناد كند.
12ـ بی‌نظمی و ادبيات غير رسمی ويژگی ديگر گزارش است. برای
نمونه يك خط درباره اعتبارات بانكی نوشته شده و 10 خط درباره
خريد نقدی گندم، ادبيات گزارش نشان می‌دهد كه يك نفر دم‌دستی
در دفتر دولت مجموعه‌ای از آمار و ارقامی كه جلويش بوده را با
همكاری ديگران نوشته و گزارش را به هم سنجاق كرده‌اند. اين بی
نظمی در قالب ادعاهای عجيب خود را نشان داده است. مثل اين
گزاره: "برای اولين بار پس از جنگ، دولت در بودجه جلوی افزايش
هزينه های مصرفي(!!) و جاری را گرفت و برای اولين بار نسبت
بودجه عمرانی را گسترش داد." فارغ از مضمون و ادبيات اين
گزاره، به نظر می رسد نويسنده هيچ آشنائی با بودجه های قبلی
نداشته است.
در يک کلام می توان گفت که دولت در سياست‌های خود در اين دو
سال هم مثل نوشتن همين گزارش عمل كرده است.
فارغ از همه اينها يك كار خوب و انسانی اين دولت خريد نقدی
گندم است كه بايد از آن تقدير كرد، شايد هم بهتر است رفتار
دولت‌های قبلی را در اين زمينه محكوم كنيم. ضمناً جمله پايانی
گزارش را هم نبايد از ياد برد كه «رييس‌جمهور و دولت نهم تنها
رئيس‌جمهور و دولتی هستند كه تاكنون در تاريخ ايران، موفق به
بازديد از همه شهرهای كشور و ديدار با مردم سراسر كشور
شده‌اند.» |
