صفارهرندی وزير فرهنگ و ارشاد، به تقليد از اسدالله لاجوردی که مبتکر "کودتای خزنده مطبوعات" بود و آن را در اولين اطلاعيه ای که در سال 1359 منتشر کرد گنجاند، روز گذشته گفت: قانونی مبنی بر واگذاری روزنامه به احزاب نداريم و اين افراد هستند که تقاضا می‌کنند. ای كاش همه احزاب يک ارگان مطبوعاتی خاص داشته باشند تا مردم مواضع آن حزب را در اين ارگان‌ها بخوانند. (استدلال از اين بی تضادتر و روشن تر؟ واقعا امثال او می توانند جانشين ملک الشعرای بهار وزير فرهنگ و هنر ايران باشند؟)

وزير دانشمند و سياستمدار فرهنگ و ارشاد در بخش ديگر از مصاحبه‌اش که در خراسان با وی انجام شده گفت: بسياری از نشانه‌های موجود بيان‌گر وجود کودتای خزنده در مطبوعات است. تعبير کودتای خزنده متناسب با موضوع است. وقتی می‌گوييم کودتای خزنده در رسانه يعنی اين که شخصی در چارچوب يک اقدام براندازانه حرکت می کند.

(بهتر نبود صفار هرندی رئيس زندان اوين و يا جانشين سعيد امامی در وزارت اطلاعات و امنيست ميشد؟ يعنی دو شغلی که يکجا اسدالله لاجوردی با حکم و بی حکم داشت!)