آنچه شمس الواعظين درباره تدارک حاکميت برای مقابله با تهاجم خارجی می گويد،
 نتيجه بحثی است که درمحافل سياسی و مطبوعاتی جريان دارد.
حالت فوق العاده
در کشور برقرار شده است!
اداره کشور شباهت پيدا کرده به زمان حاکميت مشترک شاه
 و حضرت اشرف"قوام السلطنه" نخست وزير تام الاختيار

مجلس امام زمان تعطيل شده و مجلسيان غيب شده اند. بجای مجلس محافل مطبوعاتی و سياسی رويدادهای اين روزها را دنبال می کنند، گرچه امکان انتشار نظراتشان را ندارند. تصميمات اقتصادی و اتمی رهبر در روزهای اخير، تغييرات شتابزده در کابينه، اعتراف احمدی نژاد به تورم و گرانی و سر در آوردن آمار گرانی های اخير در روزنامه ها، بستن خبرگزاری ايلنا، اختلاف نظر در ميان فرماندهان سپاه که در سرمقاله تهاجمی شريعتمداری در کيهان برای بازپس گيری بحرين بازتاب يافت و... همگی نشان های حالت فوق العاده ايست که در کشور حاکم است.

مجلس تعطيل است و دولت شتابزده و تا پيش از آغاز کار دوباره مجلس سرگرم تغييرات مهمی در کابينه، ساختار دولت و تصميمات اقتصادی است. اين تصميمات برخی بصورت بخشنامه و تصميم احمدی نژاد اعلام می شود و برخی که می تواند با واکنش های جدی از سوی چهره های شناخته روبرو شود، با حکم رهبر اعلام می شود. مانند فرمان واگذاری 5 بانک به بخش خصوصی توسط رهبر و ادغام دو وزارتخانه بازرگانی و صنايع و يا بستن خبرگزاری ايلنا و يا منحل ساختن سازمان طرح و برنامه با بخشنامه احمدی نژاد و يا تصميم وزارتخانه های دادگستری و ارشاد اسلامی. برخی تصميمات  در زمينه امور اتمی را نيز رهبر گرفته و بعنوان توافق هيات مذاکره کننده ايرانی با هيات مذاکره کننده سازمان انرژی اتمی اعلام می شود. مثل توافق برای بازديد از تاسيسات آب سنگين اراک و مانور روی زمان بندی مذاکرات با هدف به تعويق انداختن جلسه شورای امنيت برای تصويب قطعنامه سوم عليه ايران. و يا از اين ستون به آن ستون کردن به اميد نتايج انتخابات امريکا و يا فشار کنگره برای خروج امريکا از عراق و... از اين نوع تصميمات رهبر و مشاوران نا مرئی اش در پشت صحنه است.

شيوه عمل دولت و اداره کشور شباهت بسيار يافته است با دوران نخست وزير قوام السلطنه که مجلس را منحل کرده و با اختياراتی که از شاه گرفته بود و امور را با او همآهنگ ميکرد، با بخشنامه تصميمات بزرگی می گرفت که لازمه اش تصويب در مجلس بود. اتفاقا در همين دوران مذاکرات جدی خارجی با اتحاد شوروی از يکسو و مذاکرات در شورای امنيت سازمان ملل بر سر خروج ارتش اتحاد شوروی از ايران از سوی ديگر و مقدمه چينی برای حمله نظامی به آذربايجان و کردستان و سرکوب دو حکومت خود مختار محلی مطرح بود.

مجلس امام زمان تعطيل و مجلسيان غيب شده اند. بجای مجلس محافل مطبوعاتی و سياسی رويدادهای اين روزها را دنبال می کنند، گرچه امکان انتشار نظراتشان را ندارند. تصميمات رهبر در روزهای اخير، تغييرات شتابزده در کابينه، اعتراف احمدی نژاد به تورم و گرانی و سر در آوردن آمار گرانی های اخير در روزنامه ها که در همين شماره پيک نت و چند قلم آن را می خوانيد، مانورهای اتمی، بستن خبرگزاری ايلنا ... همگی نشان های حالت فوق العاده ايست که در کشور حاکم است.

شايد بخش کوتاهی از مصاحبه نسبتا بلند شمس الواعظين روزنامه نگار و سردبير چهار روزنامه توقيف شده در 4 سال اول رياست جمهوری محمدخاتمی، در باره دليل يورش تازه به مطبوعات که چند روز پيش در روزنت "روز" منتشر شد، جان کلام آن بحث هائی باشد که در محافل مطبوعاتی اين روزها جريان دارد.

شمس الواعظين در اين مصاحبه می گويد:

«با اقدام شتابان توقيف روزنامه هم ميهن، لغو امتياز روزنامه مشارکت و توقيف هفته نامه ندای مردم کردستان و توقيف و فيلتر کردن خبرگزاری ايلنا، درعمل می بينيم تيمی که به صورت امنيتی به رسانه ها نگاه می کند دوباره فعال شده و در آينده علائم بيشتری را از اقداماتش شاهد خواهيم بود.

با نزديک شدن به انتخابات آينده، برای آماده سازی آن ازهمين الان دارند اقدام به پيشگيری می کنند. ضمنا دراثر فشارهای بين المللی آنها به اين سمت برده شده اند. آنها معتقدند طی چند ماهه آينده ايران تحت فشار، تهديد و تعرض هايی قرارخواهد گرفت و بنابراين علاقمندند که جريان توليد اطلاعات را به کنترل و مهارخودشان دربياورند تا بتوانند ازنظر داخلی و بين المللی با آن مقابله کنند. اين تنها تفسيرسياسی است که می توان نسبت به اقدامات ياد شده ارائه کرد.

آيا قراراست اتفاق مهمی بيافتد که دولت همه منابعش را بسيج کرده برای مقابله با رسانه ها و بستن منافذ اطلاع رسانی؟

اتفاقی هم اگر قراراست بيافتد، حداقل مردم مطلع نيستند. ولی افکار عمومی بايد بداند که دولت تحت فشارهای جدی بين المللی است. دولت اطلاعات دقيقی دارد مبنی برآمادگی برخی کشورها برای برداشتن گام سوم تحريم ها و شايد هم در فاصله باقی مانده گام ديگری درشکل وارد آمدن ضربات هوايی به تاسيسات اتمی ايران ظهور و بروز بکند و به همين جهت دولت درمعرض پاره ای فشارها قرارمی گيرد و بايد مقاومت کند. لذا بايد ازقبل عرصه توليد اطلاعات دراين زمينه ها تحت کنترل باشد. چيزی که دولت به دنبال آن است اين است که حتی هشدار درباره احتمال وقوع پاره ای ازبحران ها و مشکلات در آن هنگام برای مردم ايران نبايد به صورت نگران کننده ای مطرح شود.