فیلم اعترافات

این دفعه بار، کمی ابتکاری بود

سیامک زند

این اعترافات با اعترافات گذشته فرق داشت. فقط اعترافات خشک و خالی نبود و برای خسته نشدن مردم سینمائی اش کرده بودند. همانند یک فیلم مستند بود که گوینده اش خانم هاله اسفندیاری و کیان تاجبخش و رامین جهانبگلو بودند. در این فیلم از تصاویر و فیلم های خبری انقلابات رنگین در اروپای شرقی استفاده کرده بودند. نتیجه ای که می خواستند بگیرند این بود که شوراها خطرناک اند، حقوق زنان و دانشجویان براندازی است و همه اینها از طرف موسسات امریکایی هدایت می شوند. هاله اسفندیاری از موسسه ای که در آن بوده گفت و وظیفه خود را ایجاد ارتباط بین فعالین داخل و خارج و شناسایی افراد موثر و سخنرانان بیان کرد. کیان تاجبخش هم وظیفه خود را گرداندن جلساتی که از طرفه موسسه گذاشته می شد. آدم بیشتر کنجکاو بود بداند اهمیت این موسسات درامریکا چقدر است. راستش را بخواهید مقداری هم جالب بود که چنین موسسات غیر دولتی و دانشگاهی چنین نقشی در جامعه امریکا دارند و درعوض، درایران ابتدائی ترین این موسسه ها و یا گروه های مطالعاتی و تحقیقاتی را به جرم براندازی سرکوب می کنند.

خانم اسفندیاری در یکجای برنامه شوراهای شهر را هم با طرح های امریکا مربوط ساخت. همچنین 18 تیر را هم به امریکا وصل کرد. انگار این امریکا بود که برای تحریک دانشجویان به خوابگاه حمله کرد. در مورد انقلابات رنگین هم گفته نشد که در آنجاها حکومت ها چه کردند که ابتکار عمل افتاد دست امریکا. 10 نفر یا 100 نفر که دولت عوض نمی کنند، لابد مردم هم حمایت کرده اند که توانستند دولت عوض کنند. در این فیلم از علی افشاری و سازگارا گفته شد که از موسسات امریکایی بورس تحقیقاتی گرفته اند.

هاله اسفندیاری و کیان تاجبخش در اتاقی نشسته بودند که با اتاق رامین جهانبگلو فرق داشت و در یک محل دیگری بود. بنظر م 2 هدف را این برنامه دنبال می کرد. یکی توجیه سرکوب های آینده و دیگری خنثی کردن فعالیت های زنان و دانشجویان و سایر فعالین .