....

آمريکا و انگليس به رهبری دو رهبر به غايت «عاقـل» خود، به هوای مواد مخدر وارد افغانستان و به بوی نفت وارد عراق شدند. ويران کردند، کشتند و کشتند. با اين همه، چون مردم اين کشورها (دهقان) همه رشته هايشان را پنبه کرد، اينک شياطين، بدون شرم و حيا، برای توجيه شکست خفت بار خويش، همه را مقصر می شمارند، همه را تهديد می کـنند و از همه سهميه شکست می خواهند.

آمريکا و انگليس اشغالگر، بعد از اينهمه کشتار و ويرانی، با هدف تقسيم شکست و زيان، کنفرانس شرم آور شرم الشيخ را برگزار کرده و از کشورهای ديگر تقاضای بخشش بدهی ها و تخصيص بودجه برای «بازسازی" عراق را کردند. منطق جالبی است: ما می کشيم، ما ويران  می کنيم، شما ببخشيد، شما «بازسازی" کـنيد!

علاوه بر ويرانيها، ميليونها کشته، زخمی و رانده شده از آب و خاک خويش تنها در دو کشور افغانستان و عراق، حاصل جهان گشائی دو ديوانه بی مجازات مانده ای است که هنوز به رجز خوان ماليخوليائی خويش ادامه می دهند، چرا که بعد از اينهمه قـتـل، کشتار و ويرانی که به بار آورده اند، هيچ ارگانی در پی مجازات قاتلين نيست و هيچ ارگانی نيست که آنها را جنايت کاران جنگی و جنايتکاران ضد بشری بشناسد.

وقتی که می گوئيم ديوانه، بی دليل نيست. زيرا اگر اينان عاقل بودند، اول «زاده های" خود در عراق و افغانستان را بزرگ می کردند و بعد به ديگران می پرداختند.