رئيس جمهور، رسيده لب حوض
احمدشيرزاد

عصر پنجشنبه 3 خرداد يكی از بچه های اصفهان زنگ زد و گفت: حدس می زنی چقدر آمده بودند؟ گفتم: كجا را می گويی؟ گفت: سخنرانی احمدی نژاد. گفتم: چه می دانم، نصف ميدون. گفت: به زور تا دم حوض می رسيد. توی ذهنم يك ضرب و تقسيمی كردم و گفتم: ميشه حدود ده هزار نفر، البته خوش بينانه اش.

شب در اخبار تلويزيون دقت كردم، ديدم دوربين فقط از زاويه جلوی جمعيت فيلم گرفته و از زوايای كناری تصويری بر نداشته است. وضعيت در شهرهای ديگری كه در برنامه سفر رييس جمهور بودند نيز در همين مايه ها گزارش شده است. در اغلب اين برنامه ها دوربين صدا و سيما طوری صحنه را نشان می دهد كه بيننده نتواند كرانه های عقبی و كناری جمعيت را ببيند، چون اين امر به افراد آشنا به موقعيت مكانی محل برگزاری مراسم كمك می كند تا ميزان جمعيت را حدس بزنند.

مدتهاست می خواستم مقاله ای در مورد تخمين جمعيت شركت كننده در برنامه های مختلف بنويسم و در باره برخی اشتباهات رايج در بزرگنمايی تعداد شركت كنندگان نكاتی را بيان دارم. اكنون اين كار را انجام داده ام و حاصلش را طی چند روز آينده منتشر خواهم كرد.

اما صرف نظر از آن كه چند نفر در روز سوم خرداد امسال در ميدان نقش جهان اصفهان به استقبال آقای احمدی نژاد رفته بودند، برای اصفهانی ها معمولا اينكه چه بخشی از اين ميدان در يك برنامه معين از جمعيت پوشانده می شود خود نوعی پيمانه سنجش و معيار مقايسه است.

از ضلع جنوبی ميدان (مقابل مسجد امام) كه شروع كنيم، اگر امتداد جمعيت تا بعد از عمارت عالی قاپو برسد، حدودا نيمی از ميدان پر شده و اجتماعی متوسط سنجيده می شود. اجتماعات نسبتا بزرگ اصفهان كه معمولا در شهر طنين می يابد تا حدود ورودی خيابان سپه می رسد. و اجتماعات عظيم و استثنايی تا شمالی ترين نقاط ميدان نقش جهان و تا نزديكی سر در قيصريه می رسد.

به اين ترتيب مفهوم محاوره كوتاه تلفنی آن دوست اصفهانی كه خودش شاهد برنامه بوده با بنده آن است كه برنامه اصلی استقبال از احمدی نژاد در اصفهان كه روزها برای آن برنامه ريزی شده بود و تبليغات پر حجم صدا و سيمای منطقه از آن پشتيبانی كرده بود، با عدم اقبال و بی ميلی مردم اصفهان مواجه شده و در مقايسه با برنامه های مشابهی كه معمولا در ميدان نقش جهان اجرا می شود كم رونق تر بوده است، به طوری كه به قول دوستمان جمعيت به زحمت تا دم حوض رسيده است. اين يعنی حدود يك پنجم يا حداكثر يك چهارم تعدادی كه در برنامه های پر استقبال اصفهان جمع می شوند.

شواهد نشان می دهد كه ستاره اقبال آقای احمدی نژاد در سفرهای استانی، حداقل در استان اصفهان، يعنی جايی كه بيشترين آراء به نفع وی داده شده بود به شدت افول كرده است. به غير از دلايل عمومی کاهش محبوبيت دولت، به ويژه ناکامی های متعدد اقتصادی آن، احتمالا بی توجهی تدوين کنندگان برنامه های آقای احمدی نژاد به اصفهان و قراردادن اين استان در انتهای ليست و دفعات متعدد لغو برنامه ديدار استانی وی از اصفهان نيز ممکن است بی تاثير نباشد.

اما اگر از اين جزئيات بگذريم، دور اول سفرهای احمدی نژاد به استانها تقريبا به انتها رسيده است. اين دور از سفرها نزديک به دو سال طول کشيده و انرژی عظيمی از دولت را مصروف خود ساخته است. انتقادهای متعددی به اين برنامه ها که عمدتا اهداف تبليغاتی و عوام گرايانه را دنبال کرده وارد شده است که در اينجا فرصت پرداختن به آن نيست.

اما جدای از آنکه هدف از سفرها چه بوده و نيز نتايج واقعی آن برای مردم شهرهای مورد بازديد چه بوده است، در عمل اگر بخواهد دور دوم سفرها شروع شود اصحاب آقای احمدی نژاد چاره ای ندارند جز آنکه دستاوردهای روشن و قابل تشخيص سفرهای قبلی را برای عموم مردم مناطق مورد بازديد ارائه کنند.

شواهد نشان می دهد عليرغم تبليغات زياد و رقم های شگفت آور مصوبات هيات دولت که هر بار به رخ کشيده می شوند، چنته دولت برای ارائه يک کارنامه روشن و قابل سنجش برای اقشار مختلف مردم شهرها تقريبا خالی است.

طبق يک قانون بسيار ساده و طبيعی در مبارزه سياسی، دونده ای که زودتر از موعد بدود ، زودتر از نفس می افتد. آقای احمدی نژاد عملا از نخستين روز رياست جمهوری به تبليغ گسترده انتخاباتی در ميان مردم شهرستان ها دست زد، غافل از آنکه چهار سال زمان نسبتا زيادی ست و برای هر کس که در موضع حاکميت قرار گيرد انتظار طبيعی مردم ارائه نتايج قابل سنجش عملکردهاست.

به اين لحاظ پيش بينی من اين است که دولت احمدی نژاد در ميانه راه اين دوره چهار ساله به شدت در صحنه سفرهای استانی که به اصطلاح شاه بيت عملکرد آن بوده کم خواهد آورد و حرفی برای گفتن نخواهد داشت.

در چنين شرايطی خواهيم ديد که هر بار اقای احمدی نژاد بر شدت شعارهای خود، آن هم در حوزه علايق خاص سياست خارجی ايشان، افزوده خواهد کرد و هر بار شديدتر از گذشته از دستاوردهای هسته ای دولت سخن خواهد گفت تا جايگاه تهی دستاوردهای اقتصادی و فرهنگی دولت پر شود. احتمالا از فراز تريبون های شهرستانی نيز از نهضتی جهانی که به رهبری دولت ايشان برای دستيابی به جهانی عادلانه به راه افتاده است بيشتر و بيشتر سخن خواهد گفت.

اما بعيد می دانم در دور دوم سفرها جمعيت تا دم حوض ميان برسد. مگر آنکه دوربين های معجزه گر صدا و سيما کاری بکنند!