1- از يکطرف مردم عادی و غير ايدئولژيك برای استفاده از مزايا دارند می روند در بسيج که بيشتر در ادارات و دانشگاه ها و اماکن دولتی اتفاق می افتد. يکسری از جوان ها هم برای معافيت از سربازی می روند در بسيج . از يکطرف هم نيروهای ايدئولوگ بسيج گرايشاتشان می آيد به سمت هاشمی يا خاتمی و يا منتقد رژِيم . من حتی چماقدار می شناسم که بريده است.

2- يک جوان سياسی در داخل با خوردن چماق ياد گيرفته صبور باشد. روند را تحليل کند و از وزنه 10 کيلوگرمی شروع کند تا کم کم به 200 کيلوگرمی برسد، اما جوان هايی که در خارج سياسی می شوند و يا سياسی بوده و ايران را يادشان رفته اصلا صبور نيستند و دوست دارند مردم از اول همان وزنه 200 کيلو گرمی را بردارند. برای همين بيشتر فحش می دهند تا اينکه اوضاع را تحليل کنند . نمی دانند اينجا سياسی شدن خون و دل خوردن است. البته منظورم کسانی است که ساليان سال است انور هستند و اصلا در اين ظرف مکانی و زمانی که مردم داخل هستند زندگی نمی کنند.