مصاحبه وزيرخارجه امريکا با "وال استريت ژورنال"
حاکميت غير مسئول ايران
نه سلاح اتمی و نه غير اتمی
نبايد در اختيار داشته باشد!
درايران جناح های سياسی از هم انتقاد می کنند و در مطبوعاتشان هم می نويسند، اما ميدانيم که قدرت در دست رهبر است. انزوای  بين المللی ايران درحال اثر بخشی است. بنظر من رژيم ايران
 يک رژيم عادی نيست که بتوان با آن روابط عادی داشت.

«کونداليزا رايس» وزير خارجه آمريكا با شورای سردبيری روزنامه «وال استريت ژورنال» مصاحبه کرده ونقطه نظرات خود را درباره برنامه اتمی ايران و دولت احمدی نژاد و همچنين تمرکز قدرت در دست رهبر جمهوری اسلامی بيان داشته است. اين مصاحبه را سايت آفتاب ترجمه و بطور کامل منتشر کرده است. در اينجا بخش هائی از مصاحبه را که مستقيما به نکات مورد اشاره در بالا باز می گردد خلاصه کرده ايم که می خوانيد:
... در ايران همه حوزه‌های قدرت خيلی آشكارا در رسانه‌های خود با يكديگر رقابت دارند و مشاجره می‌كنند، از يكديگر انتقاد می‌كنند. با اين وجود، بنظر من اين رهبر است كه قدرت تصميم گيری نهايی را دارد. اين سيستم بسيار پيچيده‌ای است.
يك چيز كه فكر می‌كنم در حال رخ دادن است اين است كه انزوای بين المللی فزاينده و سياست‌های اقتصادی فاجعه‌آميز احمدی نژاد در حال اثر بخشيدن است. اكنون سرمايه گذاران واقعا نمی‌خواهند به دليل مخاطرات در ايران پالايشگاه بسازند و به همين دليل اكنون مجبور شده‌اند بنزين را جيره‌بندی كنند. فكر می‌كنم اين فشارهای بين المللی تاثير خود را خواهد گذاشت.
مقامات ايران با رفتارشان در سطح بين‌المللی محكوم شده اند. آسان تر است بگوييم که اين يك رژيم عادی نيست كه با آن بتوان روابط عادی داشت.
به چند سال پيش باز گرديم كه ايران به عنوان رژيمی ياغی در سياست بين الملل تلقی می‌شد. تا آنکه خاتمی آمد. تا وی بر سر قدرت بود، اين باور بوجود آمده بود كه امكانی برای مناسبات با ايران بوجود آمده است .اما اکنون می بينيد كه دولت ايران دارای روابط مسموم با بسياری از كشورهاست و احمدی نژاد به دور جهان می‌دود و در مورد فشار دادن دكمه برای نابودی اسراييل سخن می‌گويد.
وقتی خاتمی بر سر قدرت بود، فكر می‌كنم می‌توان گفت كه علاوه بر ما، ساير قدرتها نيز با ايران به عنوان يك كشور نيمه عادی رفتار می‌کردند. احترام به ايران در صحنه بين الملل فرق می‌کرد، اما در سال‌های اخير، خيلی چيزها عليه ايران شده است. وقتی آنها كارهايی مانند دستگيری ايرانی تبارهای آمريكايی می کنند و يا ملوانان انگليسی را بازداشت می کنند، واقعا اين را تقويت می‌كنند كه يك كشور ياغی اند. هر چه بيشتر اين کارها را می کنند، سرمايه گذاران را بيشتر به اين نتيجه می رسانند که ايران جای خوبی برای تجارت و سرمايه گذاری نيست.
نه تنها فكر كردن در مورد فن‌آوری پنهان برای تسليحات هسته‌ای، که فكر كردن در مورد تسليحات، آن هم در دست کشوری که به روشنی يك كشور غير مسوول و حامی تروريسم است و دارای رئيس جمهوری غير مسوول را نيز فراموش كنيد.
ايران كشوری نيست كه حتی بتوانيد فكر دراختيار داشتن آن نوع فنآوری را درباره آن بكنيد.
موضوع ديگری كه مطرح است تاثير يك ايران دارای سلاح هسته‌ای بر منطقه است. می‌توانم به شما اطمينان بدهم كه در چنين صورتی همه منطقه بر آن خواهد شد كه جهت حفاظت از خود برای دستيابی به سلاح اتمی تلاش كند.
روس‌ها می گويند كه هيچ تهديد موشك هسته‌ای دوربردی از سوی ايران وجود ندارد. ديگران می‌گويند اگر شما سپرهای موشكی مستقر كنيد بدان معنا خواهد بود که شما با يك سلاح هسته‌ای ايران مواجه می‌شويد. نظر من اين است كه بايد برای هر توانايی در حال ظهور برنامه ريزی كرد، ولی اين هنوز به معنای پذيرفتن آن نيست كه می‌توانيد اجازه دهيد ماجرا به وقوع بپيوندد.