عبدالله رمضان زاده سخنگوی دولت خاتمی و قائم مقام کنونی دبيرکل جبهه مشارکت در جلسه پرسش و پاسخ نشريه دانشجويی «بن‌بست» شرکت کرده و در پاسخ به برخی سئوالات گفت:

« بايد ديد ما از انرژی هسته‌يی چه می‌خواهيم؟ بايد اين سوال‌ها مطرح شود كه دنيا از ما چه می‌خواهد؟ ساختار قدرت در دنيا چگونه است؟ آيا تجربه عراق تجربه خوبی بود؟ آيا آمريكا برای حضور در عراق هزينه‌ زيادی پرداخته است؟ سياست‌های ما چگونه بوده است؟ آيا در مواقعی كه قدرت‌نمايی كرده‌ايم به نفعمان بوده است؟ اگر مجموعه اين سوال‌ها را در نظر بگيريم مسير درست و غلط برايمان مشخص می‌شود. ديدگاه رسمی كشور ما اين است كه به دليل از بين رفتن انرژی فسيلی در سال‌های آينده بايد بتوانيم سوخت مناسبی را جايگزين آن كنيم؛ اين منطق درستی است اما متاسفانه گزارش متناقصی كه داده می‌شود ديد افكار عمومی را نسبت به ما بد می‌كند.

درگذشته ما گفته‌ايم برای 15 سال آينده نفت در اختيار داريم، اما در مرحله‌های بعدی به 15، 100 و 138 سال رسيد به همين دليل دنيا می‌گويد شما اين همه انرژی فسيلی را برای چه می‌خواهيد؟ چراكه آنان گفته‌های ما را شنيده‌اند و ديد ذهنی خاصی برايشان به وجود آمده است.

مطمئنا هزينه‌های زيادی صرف نيروگاه می‌شود در صورتی كه می‌توان اين هزينه‌ها را به صورتی ديگر و بدون فشار و تهديد كشورهای ديگر داشت. ما نبايد هزينه با رقم‌های بالا را بخواهيم.

به ما می‌گويند شما با ساختار نظام بين‌الملل مشكل داريد. من قبول دارم كه ساختار بين‌الملل نه عادلانه و نه منصفانه است، اساسا مكانيزم شورای امنيت برای تامين منافع كشورهای بزرگ بنا شده است؛ اما ما بايد با ديپلماسی درست ديد كشورهای ديگر را به خود تغيير دهيم. از سوی ايران حرف‌هايی زده شده است كه دنيا به زودی پر از عدالت می‌شود. اين حرف نگاه منفی برای كشورهای ديگر به وجود می‌آورد. كشورهای قدرتمند با توجه به پيام‌هايی كه به دنيا فرستاديم به ما مشكوك می‌شوند. به كشورهای قدرتمند با توجه به پيام‌هايی كه از ما دريافت كرده‌اند به ما ديد منفی دارند. هرچه زمان می‌گذرد روند تحريم گسترده‌تر می‌شود و تقريبا ما جايگاه اصليمان را از دست می‌دهيم.

متاسفانه در اين مدت نرخ ريسك اقتصادی ايران 4 برابر بالا رفته و بدتر از آن، اينكه يك مقام رسمی دولت انگليس از خليج فارس به عنوان خليج عربی نام برده است. اين يعنی فشارهايی كه آنان بر ما وارد می‌كنند.

تاكنون عراق 650 هزار نفر كشته داشته است، زيرساخت‌های زيادی نابود شده و اين كشور در معرض تجزيه قرار دارد و به واقع تمام باخت برای دولت عراق بوده است.

بايد تمام تلاش خود را به كار گيريم كه ايران مورد حمله نظامی قرار نگيرد. لازم است تصميمی عقلايی بر كشور حاكم شود. نبايد به گونه‌ای رفتار كنيم كه دنيا به سوی كشورهای قدرتمند كشيده شود. مطمئنا اهداف آمريكا و اروپا خيرخواهانه نيست اما اين هنر ديپلمات‌هاست كه بتوانند نظر مثبت كشورها را به سوی ما جلب كنند.

اين جلسه در دانشکده حقوق دانشگاه تهران برگزار شده بود.