|
کانون نويسندگان ايران با صدای رسا می‌گويد:
از جان مردم چه می‌خواهيد؟ اين همه گرفت و گير،احضار، حبس و
شکنجه و آزار برای چيست؟ اين همه سانسور وآزادی‌کشی چرا؟ مردم
را آسوده بگذاريد!
نويسندگان مستقل را که جز برای زندگی و عشق و اميد و آزادی
نمی‌نويسند خفه ميکنيد؛ زنان مبارز اين مرز و بوم را که چيزی
جز حقوق راستين خود نمی‌خواهند به بند می‌کشيد؛ کارگرانی را که
جز احقاق حقوق پايمال شده‌ی خود چشم داشتی ندارند سرکوب
می‌کنيد؛ روزنامه‌نگاران آزاده را به زندان می‌افکنيد؛ معلمانی
را که در پی دستيابی به حقوق واقعی و انسانی خويش‌اند تهديد و
بازداشت می‌کنيد. آزادی انتخاب پوشش را که ابتدايی‌ترين حق هر
انسان است، از زنان گرفته‌ايد. دانشجويان را از فعاليت
آزادانة اجتماعی مانع می‌شويد و ...
در ادامة اين همه سرکوب، برای ناشران مستقل به هر بهانه خط و
نشان می‌کشيد؛ به گور جان‌باختگان راه آزادی هم رحم نمی‌کنيد و
حتی از ويران کردن آثار تاريخی و ميراث فرهنگی مردم ايران و
جهان، از جمله مجموعة تاريخی پاسارگاد نيز نمی‌هراسيد.
چرا؟ اين همه سرکوب و بی‌خردی برای چيست؟
به پاس حرمت فرارسيدن اول ماه می ، روز جهانی کارگر، کانون
نويسندگان ايران تبريك خود را به همه‌ی کارگران ايران و جهان
تقديم می‌دارد و خواهان آزادی فوری محمود صالحی، از دستگير
شدگان سقز دراول ماه می (ارديبهشت) سال 1383و ديگر کارگران،
معلمان، دانشجويان، زنان، فعالان اقوام مختلف و روزنامه‌نگاران
زندانی است، هم‌چنين خواستار پايان گرفتن احضارها و
سرکوب‌هاست.
کانون نويسندگان ايران آرزومند جهانی به دور از جنگ، جهل و
گرسنگی و خواستار آزادی، رفاه و برابری انسان‌هاست.
کانون نويسندگان ايران
6 ارديبهشت 1386
|
