تاجزاده
را چه بپسنديم و چه نه؛ تقريبا همه قبول دارند که آدمی
خوشمشرب است و در همه حال، اهل حال و شوخی. اما پريروز که او
را ديدم، چنين نبود. در جلسهای که داشتيم، بحث
انتصاب «روحالله حسینیان» بعنوان مشاور سیاسی-امنیتی
رییسجمهور
شد. تاجزاده گرچه حرفهای هميشگیاش را میزد و از
تکميل شدن ترکيب ستاد ضداصلاحات و حاکم شدن حلقه قتلهای
زنجيرهای در عالیترين سطوح دولت حرف میزد، اما نوعی بهت با
چاشنی لبخندی تلخ بر صحبتهايش حاکم بود. نمیدانم نام حسی که
داشت را چه بايد گذاشت؟
شايد
«از دست رفتن همهچيز»... |