رهبر جمهوری اسلامی نيز امسال، بمناسبت روز جهانی کارگر برای
عده ای که بعنوان کارگر به همراه وزير کار به ديدارش برده شده
بودند سخنرانی کرد. سخنان وی نه تنها کوچکترين ارتباطی با
خواست های وسيع کارگران
نداشت، بلکه عملا عليه آن نيز بود. حرف های کلی درباره کرامت و
ايمان دينی و ... نه آب می شود، نه نان و نه کار و اشتغال و
مسکن و آنچه در سخنرانی رهبر غايب بود، همين نکات بود و بجای
آن به تشکل های مستقل کارگری و حقوق صنفی کارگران حمله کرد. او
که نظرات خود را عادت دارد در مشتی جملات و لغات پر طمطراق
بپيچد و به سبک نماز جمعه سخن بگويد گفت:
از جمله ويژگیهای جامعه
کارگری اين است که حل مشکلات خود را در چارچوب نظام اسلامی که
گرايش اصلی آن کمک به
طبقات محروم و گسترش عدالت است، جستوجو میکند؛ زيرا نظامهای
وابسته به غرب در عمل
نشان دادهاند که هيچگونه ترحمی به کارگران ندارند.
پيشرفت اقتصادی از اهداف مهم کشور است و لازمه اين پيشرفت و
افزايش توليد، همکاری کارگر، سرمايهگذار و دولت است.
در نظام اسلامی
کرامت سرمايهگذار
در کنار
کرامت کارگر
است و در اين همکاری دوطرفه، هر کدام بايد از سهم عادلانه و
منصفانه
خود بهرهمند شود.
دشمن، وحدت و انسجام پيکره واحد و نيرومند ملت ايران را هدف
گرفته است و تلاش
میکند با عمده کردن خواستههای صنفی و ايجاد ميدان رقابت
ناسالم امتيازگيری در
کشور، تمرکز و برنامهريزی دولت را مختل کند.
|