"الهه كولايی" عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت نيز از جمله سخنرانان همايش پرونده اتمی ايران در دانشکده حقوق دانشگاه تهران بود. وی بخش ديگری از سياست اتمی حاکميت، در ارتباط با مناسبات با دولت روسيه را بررسی کرد که در سخنرانی زيدآبادی بدان پرداخته نشده بود.
کولائی گفت:
« دولتمردان ايران تصور درستی نسبت به تغيير سياست‌‏های روسيه پس از فروپاشی اتحادجماهيرشوروی درباره خاورميانه و پرونده هسته‌‏ای ايران ندارند.
پس از فروپاشی اتحادجماهيرشوروی، تحولاتی اساسی در سياست‌‏خارجی روسيه ايجاد شد. در شرايط جديد، ايران به عنوان يك كشور همسايه با كشورهای تازه‌‏ استقلال‌‏يافته همسايه شد و از طريق مرزهای آبی، همسايگی خود با روسيه را حفظ كرد. در سندی از وزارت خارجه روسيه، ايران عامل «تهديد اسلامی" خوانده ‏شد. دولت روسيه همواره مدافع ايمنی و همكاری بين‌‏المللی با اسرائيل است. البته روسيه انگيزه اقتصادی بالايی برای همكاری هسته‌‏ای با ايران دارد، اما اين همكاری بيشتر با جنبه‌‏های سياسی و استراتژيك ارتباط پيدا می‌‏كند و روابط روسيه با ايران در سه‌‏ـ ‌‏چهار سال اخير و پس از انقلاب‌‏های رنگی و روابط تيره روسيه با غرب، اهميت ويژه‌‏ای يافته است. پس از واقعه «چرنوبيل» در اوكراين كه روس‌‏ها مدام تكرار می‌‏كردند توالی عجيبی از اشتباهات انسانی در آن رخ داده است، برای روس‌‏ها همكاری با ايران فرصت وصل شدن با مكانيزم‌‏های پيچيده حفاظتی هسته‌‏ای و ارتقای سيستم‌‏های امنيتی از طريق آژانس بين‌‏المللی انرژی اتمی بود. به دليل تعارض لاينحل ايران با آمريكا و در فضای رو به گسترش تقابل آمريكا و روسيه، رابطه با ايران نيز اهميت خاصی دارد و روس‌‏ها با بازسازی نوع خاصی از سياست‌‏های جنگ سرد و درگير شدن در مسائل بين‌‏المللی مثل «فلسطين»، می‌‏خواهند از اهرم‌‏های گوناگون برای پيگيری منافع خود استفاده كنند. روسيه تلاش می‌‏كند تا با پر كردن خلاء انرژی در دنيا و استفاده از اهرم انرژی در عرصه بين‌‏المللی، از انرژی در چارچوب منافع ملی خود سود ببرد.
همكاری هسته‌‏ای روسيه با ايران به دولت روسيه فرصت مناسبی برای تنظيم روابط با ساير كشورها از جمله كشورهای حاشيه خزر و حاشيه خليج فارس داده است. نكته جالب آن است كه دولتمردان ما بی‌‏توجه به دلايل رويكرد روسيه در روابط خارجی با ما تصور می‌‏كنند كه گويا روسيه هنگام صدور قطعنامه موضع دفاعی برای ما می‌‏گيرد، اما در صدور قطعنامه‌‏ها چنين چيزی ديده نشد. در چند سال گذشته رابطه بين ايران و روسيه به ايجاد فرصت‌‏های مناسبی برای روسيه انجاميده است اما ما به ازای چندانی برای ما نداشته است. همچنين دولت به دليل عدم درك‌‏ تغيير سياست‌‏خارجی روسيه، رابطه روسيه با اسرائيل را ناديده انگاشته است.