سالروز رسميت يافتن جمهوری اسلامی، برای نسل ما که با رژيم گذشته مبارزه کرده بود تا آزادی و استقلال را با ايجاد نظام جمهوری که مبتنی بر آرای مردم باشد، و اسلام عدالت خواه علوی ونظام مترقی دينی مبنای حاکميت باشد، خيلی خاطره انگيز است. با گذشت نزديک به سه دهه از آن روز خيلی از آن آرمان ها البته تحقق نيافته است. خيلی از دلسوزان اوليه انقلاب بيش از هميشه نگران و پر دلهره هستند. روياروئی جديد ايران با بسياری از قدرتمندان بين المللی در مقايسه با کشورهای آسيب ديده از سياست های جهانی بنيادهای کشور را مورد تهديد جدی قرار داه است. آنها که دلشان برای ايران و انقلاب و نظام جمهوری اسلامی می سوزد، به دور از شعار زدگی های موجود علاقمندند که ايران از سياست های تنش زا دوری کند و مثل همه ی مردم دنيا صدای آرامش و زندگی وپيشرفت را به جای صدای ترس و وحشت تجربه کنند. آن روز که مردم ايران در بی نظير ترين انتخابات، به پای صندوق رای رفتند و به نظام جمهوری اسلامی رای دادند، پر از اميد بودند و نگاه به آينده ای شيرين داشتند. نبايد آن اميد ها به ياس تبديل شود.