اکثر مردم، اين روزها در مورد حمله حرف ميزنند، ولی همچنان با خوش بينی آن را جدی نمی گيرند. در مهمانی ها، تاکسی ها، ادارات و هر جا که عده ای با هم هستند ساعت ها بحث حمله می شود، اما غلب سرانجام به اين نتيجه می رسند که امکان جنگ وجود ندارد. اکثرا عقيده دارند روحانيون از ترس اين که حکومتشان را از دست بدهند، در دقيقه 90 تن به هر سازشی می دهند. مردم تحريم را جدی تر از حمله گرفته اند. استدلال های عاميانه را بدانيد بد نيست. در ترجيح دادن جنگ به تحريم اين استدلال تعجب آور را بارها شنيده ام که تحريم زندگی را فلج می کند ولی در جنگ امکان تعويض حکومت وجود دارد!